دنیای اقتصاد -گروه تاریخ و اقتصاد:
بندر سیراف، بندر بایا، آناتولی، بندر مارسی، دماغه گالیدونیا و... بنادر و شهرهایی هستند که در فهرست میراث فرهنگی زیرآب قرار دارند. بنا به تعریف «کنوانسیون حفاظت از میراث فرهنگی زیر آب» که در سال ۲۰۰۱ در پاریس به تصویب یونسکو رسید، میراث فرهنگی زیرآب، تمام نشانههای حضور بشری را دربرمیگیرد که دارای ماهیت فرهنگی، تاریخی یا باستان شناختی باشند. طی قرون متمادی هزاران کشتی، شهر و سکونتگاه انسانی زیر آب رفتهاند. میراث دریایی، گسترهای از میراث بشری محسوب میشود که شامل کشتیهای مغروق تاریخی، محوطههای باستانی ماقبل تاریخی و همچنین اسناد بایگانیشده، دریانوردی سنتی و دانشبوم شناختی فرهنگهای گوناگون است.
منشور بینالمللی حمایت و مدیریت میراث فرهنگی زیرآب در جهت ترغیب حمایت و مدیریت میراث فرهنگی زیرآب در آبهای داخلی و ساحلی، دریاهای کمعمق و اقیانوسهای عمیق تنظیم شده است. این منشور بر ویژگیها و شرایط خاص میراث فرهنگی زیرآب متمرکز است و باید آن را سند مکمل «منشور حمایت و مدیریت میراث باستانشناسی ـ مصوب ۱۹۹۰ ایکوموس» دانست. منشور۱۹۹۰، میراث باستانشناسی را آن بخش از میراث مادی تعریف میکند که با استفاده از روشهای باستانشناسی، اطلاعات اولیه درباره آنها بهدست میآید. این میراث همه آثار و نشانههای حیات انسان را در خود داشته و شامل مکانهای مربوط به همه مظاهر فعالیت بشر، ساختارهای متروکه و همه نوع بقایا به اضافه کلیه ملحقات فرهنگی منقول آنهاست.