ناهار و شام ناصری

گروه تاریخ و اقتصاد: ناهار سلطنتی همیشه در وقت ظهر داده می‌شود؛ اعلی‌حضرت شاه در وقت صرف ناهار مانند عثمانیان روی تشک می‌نشیند و در سر سفره قریب ۵۰ قاب غذاهای لذیذ و لطیف چیده شده است.

در این وقت اعلی‌حضرت شاه چند لقمه از ساده‌ترین آن غذاها را میل می‌کنند و محض رفع عطش چند پیاله شیر و شربت خنک که در فنجان‌های بسیار مرغوب چینی داده می‌شود، میل می‌کند. در وقت صرف ناهار مقربین و سایر حضار سکوت اختیار می‌کنند و پیشخدمتان خاصه با کمال ملایمت و سکوت، قاب‌ها را تجدید و تبدیل می‌کنند؛ به‌ ندرت در وقت صرف ناهار، اعلی‌حضرت شاه یکی از حضار را مورد عنایت و التفات ملوکانه کرده، با او تکلم می‌کند. شخص مزبور در جواب فرمایشات شاه، اول تعظیم کرده و پس از آن این کلمات را معروض می‌دارد:

«تصدق قبله عالم گردم، قربانت شوم، آنچه قبله عالم امر فرموده بودند به انجام رسید.» خلاصه پس از صرف ناهار اعلی‌حضرت شاه دهان و دست‌های مبارک را با آفتابه لگن طلا می‌شویند؛ پس از آن از سر سفره برخاسته و شاهزادگان باقی غذا را صرف می‌کنند.

چلوکباب یکی از اصیل‌ترین و از معروف‌ترین غذاهای ایرانی است.این غذا متشکل از چلوکره و کباب است که با سماق مصرف می‌شود شام سلطنتی هم مانند ناهار مزبور در شب داده می‌شود و در وقت صرف آن دسته موزیک ترنمات جدید را می‌نوازد؛ اعیان و رجال حاضر در وقت شام عبارتند ‌از: وزیر امور خارجه، فرمانده گارد، حکیم‌باشی همایونی، خاصه‌تراش(سلمانی)، تلگرافچی باشی، امیر آخور، شاعر درباری، نقاش‌باشی.»

- تاریخ اجتماعی ایران، چالز جیمز ویلس، ترجمه سید عبدالله، به کوشش جمشید دو دانگه و مهرداد نیکنام، تهران، نشر طلوع.