آغاز به کار «کنگره وین»
پس از استعفا و تبعید ناپلئون بناپارت در آوریل ۱۸۱۴م، کنگره تاریخی وین از روز ۱۴ اکتبر ۱۸۱۴ در وین پایتخت اتریش آغاز به کار کرد تا درباره متصرفات فرانسه طی جنگهای ناپلئون بناپارت تصمیمگیری کند. در میانه کار کنگره وین، ناپلئون با فرار از تبعیدگاه خود در اواخر فوریه ۱۸۱۵ بار دیگر در دوره کوتاهی معروف به حکومت ۱۰۰ روزه، قدرت را در دست گرفت و خود را آماده حمله به دشمنانش کرد، هرچند این مساله، روند فعالیتهای کنگره وین را مختل کرد، اما با شکست دوباره ناپلئون از اتحاد اروپایى، کنگره وین کار خود را دنبال کرد.
پس از استعفا و تبعید ناپلئون بناپارت در آوریل ۱۸۱۴م، کنگره تاریخی وین از روز ۱۴ اکتبر ۱۸۱۴ در وین پایتخت اتریش آغاز به کار کرد تا درباره متصرفات فرانسه طی جنگهای ناپلئون بناپارت تصمیمگیری کند. در میانه کار کنگره وین، ناپلئون با فرار از تبعیدگاه خود در اواخر فوریه ۱۸۱۵ بار دیگر در دوره کوتاهی معروف به حکومت ۱۰۰ روزه، قدرت را در دست گرفت و خود را آماده حمله به دشمنانش کرد، هرچند این مساله، روند فعالیتهای کنگره وین را مختل کرد، اما با شکست دوباره ناپلئون از اتحاد اروپایى، کنگره وین کار خود را دنبال کرد.
مسائلی که کنگره با آنها روبهرو بود، پیچیدگی و دشواری فراوان داشت، چرا که انقلاب فرانسه و جنگهای ناپلئون، ساختار اروپا را به کلی درهم ریخته بود. ولی آنچه بیشتر مورد توجه کنگره بود، برقرار کردن تعادل قوا برای حفظ صلح در این قاره بود. دراین میان، رقابتها و دسیسهچینیهای کشورهای شرکت کننده در کنگره، از پیشرفت اساسی کار، جلوگیری میکرد و هر یک از آنها خواهان سهم بیشتری بودند.
همچنین بیشتر نمایندگان شرکت کننده در کنگره مایل بودند که تعادل قوا در اروپا به دوران قبل از انقلاب کبیر فرانسه برگردد و سلاطین و فرمانروایانی را در کشورهای مختلف روی کار آورند که قبل از انقلاب فرانسه بودهاند. کشورهای فاتح نیز هر یک، باجی در کنگره وین گرفتند و از کلاه امپراتوری متلاشی شده ناپلئون، نمدی به دست آوردند. بهاین ترتیب کنگره وین نوعی پیروزی دولتهای بزرگ و پیشرفت رژیمهای سلطنتی علیه جمهوریت در اروپا بود. کنگره وین سرانجام در نهم ژوئن ۱۸۱۵م به کار خود پایان داد.
ارسال نظر