اولین تلگرافچی و چرخ الماس!

گروه تاریخ و اقتصاد: عباسعلی خان دنبلی را اولین کسی می‌دانند که در ایران زبان مورس را آموخت و به‌عنوان اولین تلگرافچی نخستین ارتباط تلگرافی در ایران میان مدرسه دارالفنون و کاخ گلستان را برای شاه قرائت کرد. پیامی که آن روز عباسعلی خان برای شاه قرائت کرد این بود: «منت خدای را عز وجل که طاعتش موجب قربت است و به شکراندرش مزید نعمت. »

خطوط تلگراف در ایران به سال ۱۲۳۴ هجری شمسی بیش از یک دهه بعد از اروپا و آمریکا مابین کاخ گلستان و مدرسه دارالفنون کشیده شد و با توجه ویژه ناصرالدین شاه به سرعت توسعه یافت.

گروه تاریخ و اقتصاد: عباسعلی خان دنبلی را اولین کسی می‌دانند که در ایران زبان مورس را آموخت و به‌عنوان اولین تلگرافچی نخستین ارتباط تلگرافی در ایران میان مدرسه دارالفنون و کاخ گلستان را برای شاه قرائت کرد. پیامی که آن روز عباسعلی خان برای شاه قرائت کرد این بود: «منت خدای را عز وجل که طاعتش موجب قربت است و به شکراندرش مزید نعمت.»

خطوط تلگراف در ایران به سال ۱۲۳۴ هجری شمسی بیش از یک دهه بعد از اروپا و آمریکا مابین کاخ گلستان و مدرسه دارالفنون کشیده شد و با توجه ویژه ناصرالدین شاه به سرعت توسعه یافت. انگلیس که در آن زمان به دنبال تکمیل خط تلگراف اروپا به هندوستان بود برای کشیدن خط تلگراف در ایران پیش‌قدم شد و در سال ۱۲۴۱ هجری شمسی با دولت ایران قراردادی منعقد کرد.

براساس این قرارداد یک رشته سیم از راه مدیترانه به خانقین و کرمانشاه، همدان، تهران، اصفهان، شیراز، کرمان و بندر بوشهر کشیده شد و علاوه‌ بر این خطوط با عقد قراردادى دیگر در سال ۱۲۴۴ هجری شمسی خط تلگراف به سوى اروپا و شبه‌قاره هند پیوند خورد. در آن زمان در روزنامه وقایع اتفاقیه اخبار و گزارش‌های مربوط به این تکنولوژی جدید با تعابیری چون چرخ الماس، چرخ آتشی، سیم آهن، راه سیم آهن، چرخ صاعقه و سیم صاعقه درج می‌شد.

عباسعلی‌خان دنبلی که اولین تلگراف تاریخ ارتباطات ایران را برای شاه قرائت کرده بود به‌عنوان اولین تلگرافچی به استخدام اداره پست و تلگراف درآمد و همزمان با گسترش خطوط تلگراف در ایران از سوی این اداره به نقاط مختلف کشور اعزام می‌شد. سبزوار، خوی، کرمان، کرمانشاه و خراسان نقاطی بود که وی مدتی را در آنجا به‌عنوان تلگرافچی مشغول به کار بود.

در آن زمان وظیفه تلگرافچیان این بود که به‌طور مرتب اوضاع شهر خود را به دربار گزارش کنند برای همین کسانی که برای این کار انتخاب می‌شدند معتمد دربار بودند و فرستاده شخص شاه به شهرهای مختلف به حساب می‌آمدند. گزارش‌های تلگرافچی‌ها به دربار که معمولا محرمانه هم بود شامل تمامی اتفاقات مهمی بوده که در شهر رخ می‌داد.