هدر دادن پول مردم بدترین گناه است

میان گفت‌وگوهای مجلس شورای ملی در سال ۱۳۳۰ ش. سندی هست که موضوع آن انتقاد نماینده کرمان، صدر میرحسینی از عدم رسیدگی مسوولان در رابطه با کشاورزی کرمان است. میرحسینی می‌گوید: درباره کشاورزی کرمان دو سال است که حرف بدون عمل می زنیم. کشاورزی کرمان دچار بی‌آبی و پسته اش گرفتار آفت شده است. خیلی کشورها مثل کرمان بی‌آبند، ولی در آنجا دانش تازه کمک کرده و مساله ندارند. آنان راه زراعت با آب کم را حل کرده‌اند. من نمی دانم این سفارتخانه های ما با این همه مستشار اقتصاد، کشاورزی و فرهنگ برای حل مساله چه کرده‌اند. کار آنها این باید باشد که تجربه دیگران و کشور محل ماموریت خود را به ما منتقل کنند. از روش‌ها و محصولات تازه خبر دهند، بذر بفرستند و... سفارتخانه که میهمانخانه نیست؛ هدر دادن پول مردم (با تامین هزینه‌های آنها) بدترین گناه است. بعضی مقامات دولتی می گویند صبر کنید، وقتی که نفتمان را خودمان به‌فروش برسانیم با پولش آب رودخانه‌های دور دست را با لوله به کرمان می‌آوریم که از نظر من وعده سر خرمن است. این حرف‌ها به گوش کشاورز کرمانی نمی‌رود. کار ما شده است تبلیغ توخالی با اینکه دولت ملی روی کار آمده رادیو ما هنوز هم وسیله تبلیغ است و «حرف (وعده غیر عملی)» تبلیغ می کند، فقط حرف و همین است که مردم می‌گویند رادیو دروغ می گوید. از من رساندن درد دل کشاورزان کرمان به گوش شما بود. خودتان و دولت باید پاسخگو باشید. اگر به جیرفت رسیدگی کنید، کشور را از محصولات کشاورزی بی‌نیاز می‌کند، آنجا زرخیز است، هندوستان ایران است، فقط دلسوز می خواهد.