روز ۹ اردیبهشت ۱۲۸۸ هجری شمسی پس از ۱۱ ماه محاصره تبریز توسط قشون دولتی، قوای روس وارد این شهر شدند. در پی به توپ بستن مجلس شورای ملی به دستور محمدعلی شاه و با حمایت لیاخوف روسی، که به کشته و متواری شدن نمایندگان مجلس، جمعی از خطبا و روزنامه‌‏نگاران انجامید، محمدعلی شاه به این نتیجه رسید که پایه‏‌های حکومتش تثبیت شده و این موضوع باید به اطلاع والیان کلیه شهر‌ها برسد و باقی نقاط کشور نیز این «تثبیت» و شروع «دوران تازه» را به رسمیت بشناسند. این چنین بود که وی با ارسال تلگراف‌هایی به شهرهای مختلف که خبر از پیروزی وی بر مشروطه‌خواهان می‌داد، همگان را به پیروی از حکومت مرکزی دعوت کرد. همزمان با شروع انقلاب مشروطه در تهران و گسترش آن در سراسر کشور، مجاهدین و آزادیخواهان آذربایجانی و قفقازی به فرماندهی ستارخان و باقرخان در حمایت از مشروطیت قیام کردند. میان نیروهای دولتی حامی محمدعلی شاه و آزادی‌خواهان درگیری پدید آمد، آزادی‏خواهان شهر را به تصرف خود درآوردند، عین‌‏الدوله و سپاهیانش را به عقب راندند و از تسلط آنها به شهر ممانعت کردند. در پی این اتفاقات نیروهای دولتی، تبریز را به محاصره درآوردند و مانع رسیدن آذوقه به شهر شدند. قحطی شدیدی شهر را فرا گرفت به‌طوری که مردم شهر برای نجات از مرگ، از برگ درختان و علف‏‌های بیابان استفاده می‌‏کردند و بسیاری از آنها در همین دوره بر اثر شدت گرسنگی جان باختند. با همه اینها، مقاومت مردم و مجاهدان آذربایجان به رهبری ستارخان و باقرخان، حدود ۱۱ ماه ادامه یافت. در این مدت زندگی بر مردم بسیار سخت و طاقت‌فرسا گذشت تا اینکه قرار بر این شد تا نمایندگان دولت‌‏های روسیه و انگلستان، به ظاهر برای حفظ جان اتباع خود در تبریز وارد این شهر شوند. این چنین بود که سپاهیان روس در تاریخ نهم اردیبهشت‌ماه ۱۲۸۸ وارد تبریز شدند و راه جلفا را برای ورود آذوقه باز کردند. در نتیجه محاصره تبریز به پایان رسید و سربازان دولتی و خوانین محلی مخالف مشروطیت از اطراف شهر دور شدند.