برقراری الگوی ساعت ناهاری در کشور ما نیز باید جدا در دستور کار قرار گیرد، زیرا به این وسیله هم مزایای فوق الذکر را به همراه خواهد آورد و هم تفکیک ساعات کار از ساعت ناهار و نماز باعث توجه جدی به هر دو بخش و همچنین افزایش راندمان کاری در نیمه دوم روز می‌شود. همچنین از تعطیلات ساعتی می‌توان برای گرامیداشت برخی مناسبت‌ها که نیاز به تعطیلات روز کامل ندارند نیز استفاده کرد، مثلا روزکاری را یک ساعت دیرتر شروع کرد یا یک ساعت زودتر به پایان رسانید.با در نظر گرفتن اصول و تعاریف فوق سه حالت کلی را برای ساماندهی تعطیلات می‌توان متصور شد. این حالات مبنایی از کار را به‌دست می‌دهند که با بهره‌گیری از آنها و انجام تلفیق یا تغییراتی می‌توان به مناسب‌ترین گزینه فراخور کشور دست پیدا کرد. روش اول: کاهش تعطیلات - افزایش مرخصی

پایه این روش بر حذف حداکثری تعطیلات عمومی است و دراین صورت صرفا ۴تا۵ روز تعطیلات عمومی به شرح زیر برقرار می‌شود:

۱. اعیاد قربان، فطر و نوروز هر کدام یک روز

۲. عاشورا و روز ملی هر کدام یک روز.

دولت می‌تواند برای کارکنان خود روزهای دیگری را نیز به اختیار خود به این تعطیلات اضافه کند (روزهای نیمه تعطیل). در این روش میزان مرخصی استحقاقی در بخش خصوصی و دولتی از ۳۰ به ۴۰ روز افزایش می‌یابد و در واقع این ۱۰ روز اضافه جایگزین تعطیلات عمومی حذف شده خواهد شد. مزیت این روش این است که چون زمان استفاده از مرخصی با هماهنگی دوسویه کارفرما (مدیران دولتی و خصوصی) و کارمند است هم اثرات منفی آن بر بهره‌وری کاهش خواهد یافت و هم قدرت انتخاب استفاده کننده از مرخصی (کارمند) بالاتر خواهد رفت.

روش دوم: کاهش تعطیلات عمومی- افزایش تعطیلات پایان هفته

آخر هفته در بسیاری از کشورها مدت‌ها است که از ۱ یا ۵/ ۱ روز به ۲ روز افزایش یافته است. اما در برابر در این کشورها تعطیلات عمومی معدودترند. از سوی دیگر تعطیلات پایان هفته در کشور ما که بعدازظهر پنج‌شنبه و روز جمعه است در ادامه تعطیلات کشورهای دیگر که شنبه و یکشنبه است باعث قطع ارتباط ۴ روزه ما با دنیا می‌شود. در حال حاضر تعطیلات پایان هفته ما ۵۲ روز جمعه و ۵۲ نیمروز پنج‌شنبه (یا ۲۶ روز) است. اگر به جای ۵۲ نیمروز پنج‌شنبه، روزهای شنبه در کشور (در ادامه روز جمعه) تعطیلات پایان هفته برقرار شود و روز پنج‌شنبه به روز کامل کاری تبدیل شود در واقع می‌توان گفت ۲۶ روز به تعطیلات عمومی کشور افزوده می‌شود. در مقابل این افزایش می‌توان با کاهش دیگر تعطیلات رسمی به ۴تا۵ روز در سال و همچنین کاهش مرخصی‌های سالانه از ۳۰روز به ۲۰ روز، ضمن ساماندهی و تنظیم تعطیلات، موجبات ایجاد آخر هفته طولانی‌تری را برای استراحت و تمدد نیروی بیشتر شهروندان فراهم کرد. ضمنا با همگرایی بیشتر تعطیلات پایان هفته با کشورهای دیگر، زمینه افزایش ارتباطات موثر با جهان نیز فراهم می‌شود. تغییر تعطیلات آخر هفته از «پنج‌شنبه و جمعه» به «جمعه و شنبه» در برخی از کشورهای اسلامی انجام شده است.

روش سوم: کاهش تعطیلات پراکنده - ایجاد تعطیلات مفید

به تجربه ثابت شده است که یک روز تعطیل رسمی در میان هفته به آن اندازه‌ای که بر راندمان و بهره‌وری دستگاه‌های دولتی و صنعت و تجارت کشور اثر منفی دارد برای شهروندان استفاده مفید و مناسب به همراه ندارد. برای وارونه کردن این معادله در جهت حداقل ساختن اثرات تعطیلات بر بهره‌وری و حداکثر کردن امکان استفاده شهروندان از آنها یکی از روش‌های مناسب این است که ۴تا۵عدد از تعطیلات مهم را پایه قرار داده و آنها را از یک روز به ۲تا۳ روز افزایش دهیم و در عوض مابقی تعطیلات رسمی را به روزهای غیر تعطیل بدل کنیم.به عنوان پیشنهاد می‌توان تعطیلات عید فطر را به ۳ روز و عید قربان را به ۲ روز افزایش داد. ضمنا با پیش‌بینی تعطیلات عمومی زمستانی و تابستانی و در صورت امکان قرار دادن آنها همزمان با یکی از مناسبت‌های مهمی که در این فصول واقع می‌شود عملا با یک کار دو مقصود نیز حاصل شود.در پایان مجددا تاکید می‌شود که ساماندهی تعطیلات را باید بسیار جدی‌تر از آنچه تا به امروز در کشور به آن پرداخته شده دنبال کرد. بررسی جامع، تصمیم‌گیری شجاعانه و اقدام سریع در این زمینه علاوه بر آثار اولیه‌ای که می‌تواند بر بهبود بهره‌وری و تولید ملی و افزایش رفاه و نشاط ملی داشته باشد آثار ثانویه و مهم‌تری در ابعاد فرهنگی خصوصا فرهنگ کار و تولید به همراه خواهد داشت.