گروه تاریخ و اقتصاد:آنچه در ایران رخ داد نه پیشرفت اجتماعی و اقتصادی بود و نه مدرنیسم،‌ بلکه شبه مدرنیسمی بوده که عواید نفت آن را تسریع کرد. به همین شکل تغییرات ساختاری اقتصاد نیز نه به علت شهرنشینی که به واسطه شهرزدگی بود. هنگامی که کشور در آستانه به اصطلاح دروازه‌های تمدن بزرگ قرار داشت سهم کل تولیدات صنعتی (‌شامل تولیدات دستی، روستایی و سنتی) ‌در تولید ناخالص داخلی غیرنفتی ۲۰ درصد بود. در حالی که سهم خدمات ۵۶ درصد بود. با این همه حمل‌ونقل شهری در همه جا به‌ویژه تهران به قدری خراب بود که غیرقابل توصیف است. وضع مسکونی جز برای وابستگان دولت و جامعه تجار ‌یا وحشتناک بود یا مشکلی هولناک. اغلب شهرهای کوچک و بزرگ از جمله تهران فاقد سیستم فاضلاب کار آمد بودند،‌ خدمات درمانی و بهداشتی برای اغنیا بسیار گران و نامطمئن بود و برای فقرا گران و خطرناک.

کاتوزیان، ‌محمدعلی،‌ اقتصاد سیاسی ایران،‌ مترجمان:‌ محمدرضا نفیسی و کامبیز عزیزی،‌ نشر مرکز،‌ چاپ دوم،‌ تهران ۱۳۷۲،‌ ص ۳۲۳