ابن‌بطوطه درشیراز

گروه تاریخ و اقتصاد: «ابن‌بطوطه» جغرافیدان و سفرنامه نویس مراکشی در اکتبر سال ۱۳۴۷ میلادی وارد شهر شیراز شد و درباره سعدی به مطالعه پرداخت او سعدی را نه تنها یک شاعر و نویسنده (استاد سخن)، بلکه یک فیلسوف بزرگ و یک آموزگار و اندرزگوی بی‌همتا به جهان معرفی کرد. ابن‌بطوطه که به سال ۱۳۰۴ میلادی در طنجه به دنیا آمده بود پژوهش جهانگردی را از ۲۲سالگی آغاز کرد و از شمال آفریقا، همه خاورمیانه از جمله ایران زمین (سرزمین‌های واقع در فلات ایران)، جنوب روسیه، چین، هند، اندونزی و آفریقای شرقی دیدن کرد و مطالعات لازم را برای نوشتن کتاب خود انجام داد. وی پس از دیدار ازکشور «مالی» در ۱۳۵۲ میلادی، از طریق صحرای آفریقا به میهن خود بازگشت. این سفرنامه که «تُحفَة اَلنُظار فی غَرائِب اَلأمَصار وعَجائِب اَلأسَفار» نام دارد در قرن هشتم هجری و به دستور یکی از امرای مغرب نگاشته شده‌است. محتویات آن حاصل مشاهدات خود ابن‌بطوطه است. نزدیک به یک‌سوم این کتاب به شرح و توصیف سفر ابن‌بطوطه به هندوستان و جزایر مالدیو اختصاص یافته‌است. وی درباره خلق و خوی مردم آن دیار و راه‌های بازرگانی آن با چین اطلاعات مهمی ارائه می‌کند. ابن‌بطوطه تنها نویسنده در قرون وسطی است که اطلاعات مهمی درباره جزایر مالدیو، جنوب روسیه و آفریقا به دست داده است.