گروه تاریخ و اقتصاد: ادوارد شواردنادزه، آخرین وزیر امور خارجه شوروی و رئیس‌جمهور پیشین گرجستان، چندی پیش درگذشت. شوارد نادزه در اواخر زمستان سال ۱۳۶۷ خورشیدی، به عنوان وزیر امور خارجه شوروی و برای رساندن پاسخ میخاییل گورباچف، رئیس‌جمهور وقت شوروی به امام‌خمینی(ره) به ایران سفر کرد. پاسخ گورباچف در روز هفتم اسفند ۱۳۶۷ توسط ادوارد شواردنادزه و در جماران تهران به اطلاع امام‌خمینی(ره) رسید. ناصر نوبری، سفیر اسبق ایران در شوروی خاطراتش را از روز دیدار شواردنادزه با امام چنین روایت کرده است: «ساعت هشت صبح در دفتر امام در جماران وقت ملاقات بود. ‌شواردنادزه به من گفت: «لطفا در صورت امکان نیم ساعت زود‌تر بیایید که بفهمیم، چه کار باید بکنیم.» خیلی دلهره داشت. می‌گفت: «من به عنوان وزیر امور خارجه ملاقات‌های زیادی با سران کشور‌ها داشته‌ام، ولی در مورد هیچ‌کدام این‌قدر دلهره نداشته‌ام و نمی‌دانم، چه می‌شود.» همه دلهره‌اش این بود که کار به بگومگو بکشد و امام چیزی بگوید و او نتواند درست جواب دهد. من یک ساعت زود‌تر رفتم و دیدم فقط کاناپه امام هست و هیچ صندلی‌ای نیست. گفتم: «اینها بلد نیستند روی زمین بنشینند و باید سر پا بایستند و درست نیست.» رفتند دنبال صندلی گشتند و دیدند پنج، شش تا بیشتر نیست. گفتم: «بروید از همسایه‌ها بگیرید، چون حداقل ۱۰، ۱۵ تا صندلی نیاز هست.» رفتند و با هزار مکافات صندلی‌های رنگارنگ از همسایه‌ها گرفتند. یکی چوبی، یکی آهنی و... چند تا صندلی کم آمد و از افراد بالاخره چند نفری سرپا ماندند! شواردنادزه از من پرسید: «چه کنم؟ بروم جلو و با امام دست بدهم؟» گفتم: «اگر می‌خواهی اشتباه نکنی، هیچ حرکتی زود‌تر از امام نکن و هر کاری امام کرد، از او تبعیت کن، بایست ببین چه کار می‌کند.» همین‌طور هم شد. امام آمدند و یکراست رفتند و روی کاناپه نشستند و شواردنادزه هم رفت و روی صندلی نشست.»