سال ۱۸۴۴ میلادی، (اوایل تیرماه۱۲۲۳)، فردریک فروبل رساله‌ای درباره «آموزش دبستانی» در ایران باستان منتشر کرد.فروبل، مربی بزرگ آلمانی در سال ۱۷۸۲م در آلمان متولد شد. وی دوران کودکی را با سختی گذراند و چون والدینش از او استنباط درستی نداشتند، به صورت مردی کمرو و درونگرا درآمد. فروبل سال‌ها از شغلی به شغلی دیگر می‌پرداخت تا اینکه در مدرسه کوچکی واقع در فرانکفورت به تدریس پرداخت و به شغل معلمی علاقه‌مند شد. او برای مطالعه در روش آموزش پستالوزی که در آن زمان معروف بود، به سوئیس سفر کرد و پس از مطالعه به آلمان بازگشت و در سال ۱۸۱۶م، مدرسه کوچکی بر اساس روش آموزش پستالوزی دایر کرد. فروبل اولین بنیان‌گذار مهد کودک (به نام باغ کودکان) بود. فروبل به اهمیت فرصت‌های آموزشی در اولین سال‌های پیش دبستانی اشارات فراوانی داشت و معتقد بود که کودک در یک محیط غنی و سرشار می‌تواند علایق خودرا از طریق تجربه آموزی و فعالیت شخصی رشد دهد. در بسیاری از کشورهای جهان دوره آموزش پیش از دبستان (کودکستان) را «کیندرگارتن» می‌نامند که یک واژه آلمانی است و با وجود سختی تلفظ، این واژه به همین صورت حتی در کشورهای انگلیسی زبانی چون آمریکا به کار می‌رود. این واژه توسط «فردریک فروبل» بر این دوره گذاشته شده است. وی صاحب این نظریه است که کودک در۴ سالگی برای یادگیری کاملا آمادگی دارد. او پس از مطالعه و بررسی چگونگی و اداره کودکستان‌های ایران در دوران هخامنشی بود که این نظر خود را اعلام کرد که به مورد اجرا گذارده شده و جهانی شده است.