گروه تاریخ و اقتصاد: در این چند سال اخیر اشاعه مدارس در سرتاسر مملکت اهالی را به تحصیل گماشته و چون هر کس مزیت باسوادان را مشاهده می‌نمود، اطفال خود را با رغبت به مدرسه می‌فرستاد؛ ولی نبودن مدارس صنعتی و حس جاه‌طلبی پدران قناعت به این ننمود که اطفال تحصیل‌کرده خود را به حرفه‌های آبا و اجدادی بگمارند و هر کس از کاسب و اعیان برای فرزند خودش خواب ریاست و وزارت دیده و آرزو داشت که آنها را در ادارات دولتی داخل نماید و اطفال آنها هم در تعقیب این نظریه به کار دیگری تن در نمی‌دادند. این تهاجم به سوی مشاغل دولتی خسارات و صدمات عمده متوجه مملکت گردانید. در ابتدای دوره بیداری ایران عده مردمان باسواد و تحصیل‌کرده برای اداره کردن تمام مملکت کافی نبود، ولی چون همه ساله چند صدنفر بر آنها افزوده می‌شد چندی بعد عده تحصیل‌کردگان چندین برابر عده مشاغل دولتی گردید. از هر طرف جوانان با حرارت نظر خود را به ادارات دوخته و تقاضای رجوع خدمت می‌نمودند. مجله فلاحت و تجارت شماره ۱۲، ۱۵سنبله ۱۲۹۷