گروه تاریخ و اقتصاد: در سنه ۱۲۴۶(ه.ق)... قضیه هائله طاعون اتفاق افتاد و آتش در خرمن اهالی گیلان انداخت و کاری کرد که زبان قاصر از تقریر و بنان عاجز از تحریر است. در همان بلیه مرحوم آقا سیدمهدی، جد مولف به مستقر روح و ریحان و جنت نعیم فائض گردید و در آن خانواده از رجال و نساء و صغیر و کبیر، از خانواده جد مرحوم کسی باقی نماند مگر مرحوم والد که تقریبا ۹ سال از سن شریف او گذشته و یک نفر همشیره که سنا کوچک‌تر از او بود و این برادر و خواهر در کمال تنهایی و بی‌کسی در آن خانه سکونت داشتند... قاطبه اهالی آن دیار که بقیه السیف طاعون بودند، دیار به دیار فراری و متواری بودند تا اینکه بعد از مدت مدیدی، این بلیه هائله خرده خرده تسکین و آرام گرفت و مردمی که باقی مانده بودند به خیال آنکه از خانه و جاه و کسان خود تفقد نمایند از گوشه و کنار جمع شدند و در منازل مخروبه خود سکونت نموده و در مقام جمع‌آوری اموال منهومه کسان خود برآمدند... و بالجمله بعد از اینکه بساط امن و امان در عرصه روزگار منبسط گردید و مردم از شرور این حادثه در رفاه و آسوده شدند و در مقام تمدن و عمارت برآمدند، فرار ایشان به قرار و افتراق ایشان به اجتماع مبدل گردید.

پیشینه تاریخی و فرهنگی لاهیجان و بزرگان آن، از محمدعلی قربانی، صفحات ۷۸۲ و ۷۸۳.