منبع ثروت
دومین کمک مهم آدام اسمیت به علم اقتصاد، نظریه او مبنی بر این بود که منبع هر ثروتی کار مردمی است که آن را پدید می‌‌‌آورند. پیروان مکتب سوداگری نظریه‌‌‌ای واقعی درباره منشأ ثروت نداشتند؛ زیرا معتقد بودند که ثروت کم و بیش ثابت است. فیزیوکرات‌‌‌ها، به طور کلی، عقیده داشتند که ثروت در زمین است؛ آنان معتقد بودند که ثروت جدید، یعنی تولیدات کشاورزی، هدیه طبیعت است و کوشش بشر فقط این ثروت را دگرگون کرده، ولی چیزی بر آن نیفزوده است.
ولی، آدام اسمیت عقیده داشت که آدمی ثروت را می‌‌‌آفریند و بر آن بود که کار بشر باعث تولید ثروت می‌شود. پس، در ثروت ملل، آدام اسمیت بر این باور است که ثروت جامعه با تعداد نیروی کاری که ایجاد می‌کند، افزایش می‌یابد. ولی اسمیت به شکلی سطحی از روی این گفته نمی‌‌‌گذرد. او نیروی کار اولیه‌ای را که صرف تولید می‌شود منشا همه چیز می‌‌‌داند. مراد او فقط این نبود که با تبدیل یک‌عدل پشم به پارچه بر ثروت جامعه افزوده‌‌‌اید، او کار را تا چوپان و سپس مردی که بذر علوفه‌‌‌ای را پاشیده است که گوسفند از آن تغذیه کرده و ادامه آن به شیوه‌ای جامع و پیچیده ردیابی می‌کند.
