خطرناک ترین جنگنده‌های روسی
نخستین پرواز فلانکر در اواخر دهه۱۹۷۰ انجام شد و در سال ۱۹۸۵ به بهره‌برداری رسید. به نوشته این نشریه Su-۲۷ در وهله نخست برای انجام وظایف ویژه در آسمان طراحی شده است و شعاع رزمی ۷۵۰کیلومتر دارد. این جنگنده به‌دلیل برخی ویژگی‌های برجسته از هواپیماهای رقبای روسیه در ناتو خطرناک‌تر است. امروزه بسیاری از کشورها از Su-۲۷ یا مشتقات آن استفاده می‌کنند. حتی هند و چین Su-۲۷ را خریده‌اند و همچنین مجوزهای لازم برای تولید مستقل این جنگنده را دریافت کرده‌اند. همچنین اندونزی، ویتنام، بلاروس، قزاقستان، ازبکستان، اوکراین و چندین کشور دیگر جنگنده Flanker را در اختیار دارند. گوتسمن از MiG-۲۹ Fulcrum به‌عنوان دیگر جنگنده خطرناک روسی یاد می‌کند و می‌نویسد: میگ ۲۹ از سوخو ۲۷ کوچک‌تر است و در برد، سرعت و کیفیت نمی تواند با آن رقابت کند؛ اما یک مزیت غیرقابل انکار دارد: قابلیت مانور. MiG-۲۹ همچنین یک جنگنده چندمنظوره است و می‌تواند به موشک‌های کلاس «هوا به هوا» مانند AA-۸، که برای استفاده در فواصل نزدیک در نظرگرفته شده‌اند و همچنین به سلاحهای کلاس «هوا به زمین» (به‌عنوان مثال موشک های AS-۱۲) مجهز شود. از سال ۱۹۸۳، این هواپیما برای طیف گسترده‌ای از وظایف تخصصی‌تر به‌روز شده است. ایوان گوتسمن می‌نویسد که میگ-۲۹ همچنان در خدمت ارتش روسیه و همچنین تعدادی از جمهوری‌های شوروی سابق است. این هواپیما در طول جنگ سرد به میزان گسترده‌ای صادر شد و این به این معنی است که Fulcrum عملیات جنگی زیادی انجام داده است. سوخو-۳۵ دیگر جنگنده روسیه است که برای انجام وظایف دوران پس از پایان جنگ سرد ساخته شده است. این جنگنده پیوند بین هواپیماهای جنگی نسل چهارم و پنجم است. شایان ذکر است که در سوخو-۳۵ از موتورهای قابل مقایسه با موتورهای تولیدشده برای PAK FA (سوخو ۵۷) استفاده می‌شود. سوخو ۳۵ همچنین دارای یک سکوی پرتاب است که موشک‌های کلاس «هوا به هوا» مانند K-۷۷ME با موتور جت و سلاحهای کلاس «هوا به زمین» مثل موشک Kh-۵۹ از آن پرتاب می‌شوند. به گفته ایوان گوتسمن، سوخو ۲۷ و مشتقات آن در پاسخ به هواپیماهای نسل چهارم آمریکایی و اروپایی مانند هواپیماهای F-۱۵، F-۱۶، Dassault Rafale و Eurofighter Typhoon ساخته شده‌اند. اما جنگنده سوخو ۵۷ نماینده نسل پنجم و رقیب مستقیم F-۳۵ Lightning II است. به گفته برخی نمایندگان وزارت دفاع ایالات‌متحده، سوخو ۵۷ روسی مانور بیشتری نسبت به F-۳۵ ساخت آمریکا دارد. ایوان گوتسمن می‌گوید: «از آنجا که Su-۵۷ یک جنگنده چند منظوره است، PAK FA به سلاحهای کلاس «هوا به هوا» و «هوا به زمین» از جمله موشک‌های کلاس «هوا به هوا» R۷۷ و دو بمب ضد کشتی با وزن ۱۵۰۰ کیلوگرم مجهز شده است.» بمب‌افکن استراتژیک روسی Tu-۱۶۰ )Blackjack) نیز در فهرست خطرناک‌ترین هواپیماهای نظامی قرار گرفته که درکلاس خود فوق‌العاده سریع است. سرعت این بمب‌افکن می تواند تا ۲۲۲۰ کیلومتر در ساعت برسد. Blackjack روسی بر مبنای همین شاخص از بمب‌افکن‌های استراتژیک آمریکا، مانند B۱-B Lancer (۱۴۴۸کیلومتر در ساعت) و B-۵۲ (۱۰۰۰کیلومتر در ساعت) برتر است. Tu-۱۶۰ دارای شعاع جنگی چشمگیر ۷۳۰۰کیلومتر است. این بمب افکن همچنین برای استفاده از سلاحهای هسته‌ای مجهز شده است. به‌عنوان مثال، موشک X-۵۵MS با موتور توربوجت می‌تواند از توپولف۱۶۰ پرتاب شود. قدرت کلاهک هسته‌ای ۲۰۰ کیلوتن و برد پروازش ۳۰۰۰کیلومتر است.
