آیرین گرینوود گوینده رادیو و صلح‌طلب
وی از طریق مادرش که با اتحادیه تمپرانس مسیحی زنان و فدراسیون زنان رای‌دهنده استرالیایی همکاری می‌کرد با جنبش‌های فمینیستی و صلح‌طلبانه آشنا شد. گرینوود در اولین اعتصاب کارکنان دولت در پرث به سال۱۹۲۰ نقش ایفا کرد و هنگامی که در رادیو گویندگی می‌کرد بسیاری از برنامه‌هایش حول محور دیدگاه‌های سیاسی و فمینیستی وی بود. مشارکت وی در این جنبش‌ها اما پس از بازنشستگی از رادیو افزایش یافت. در دهه‌های شصت و هفتاد قرن بیستم وی از نمایندگان کنفرانس‌ها و همایش‌های کشوری بود و تا دهه هفتاد زندگیش با اتحادیه بین‌المللی زنان برای صلح و آزادی همکاری داشت. وی در عین حال با بنیاد تنظیم خانواده در استرالیای‌غربی و انجمن لغو قانون سقط جنین کار می‌کرد. گرینوود پیش از مرگش در آوریل۱۹۹۲ بیشتر دست‌نوشته‌های رادیویی، کتاب‌ها، مجلات، مکاتبات شخصی و نامه‌‌هایی که از سازمان‌های مختلف دریافت کرده بود را به کتابخانه دانشگاه مرداک اهدا کرد. وی در دوران فعالیتش در جنبش‌های فمینیستی و صلح جوایز متعددی دریافت کرد که از آن میان باید به دریافت لوح نقره‌ای از انجمن ملل‌متحد استرالیا اشاره کرد. وی در ۱۹۷۴ به عضویت کمیته مشورتی امور زنان درآمد. دانشگاه مرداک نیز به وی دکترای‌افتخاری اعطا کرد.
دولت استرالیا در سال۱۹۷۵ به پاس خدماتش برای بهبود شرایط زندگی زنان به وی بالاترین نشان دولتی را اعطا کرد. زندگینامه وی با عنوان «صدای صلح: روح فعال اجتماعی آیرین گرینوود» در سال ۲۰۰۵ منتشر شد.
