کاترین گلیسون، مهندس و بازرگان
کیت در ۱۹ سالگی در برنامه هنرهای مکانیکی کرنل شرکت کرد تا بدل به اولین زنی شود که برای تحصیل در رشته مهندسی دانشگاه کرنل پذیرفته می‌شود، هرچند به دلیل حضورش در کارخانه پدرش نتوانست تحصیلاتش را به پایان ببرد زیرا پدرش مردی را استخدام کرده بود تا جایگزین وی شود اما ناگهان شرکت با مشکلات مالی مواجه شد و دیگر نتوانست به آن مرد دستمزد دهد، پس از کیت خواسته شد تا به خانه بازگشته و به وی در کارخانه کمک کند.
گلیسون هرگز نتوانست از دانشگاه فارغ‌التحصیل شود اما از طریق آموزش و خودآموزی عنوان مهندس را به دست آورد و به خاطر دستاوردهایش در یادها ماند. وی در کارخانه گلیسون به عنوان خزانه‌دار و نیز فروشنده فعالیت داشت و در ۱۸۹۳راهی اروپا شد تا فعالیت‌های کمپانی را توسعه دهد. از این سفر به عنوان یکی از نخستین تلاش‌های تولیدکنندگان آمریکایی برای جهانی‌سازی کسب و کار خود یاد شده است. وی در پی درگیری‌هایی که با خانواده‌اش پیدا کرد در ۱۹۱۳ کمپانی گلیسون را ترک کرد تا در شرکت ماشین‌سازی اینگل مشغول به کار شود.
گلیسون به عنوان خزانه‌دار این شرکت که داشت ورشکسته می‌شد، منصوب شد و با تلاش‌های وی اینگل بازسازی و بدهی‌های معوق آن پرداخت شد. در نهایت قبل از سال ۱۹۱۵ شرکت به سهامداران بازگردانده شد. پس از شرکت اینگل، تلاش‌های وی به روچستر شرقی معطوف شد، ناحیه‌ای که وی کمک کرد ۸ کارخانه برای کمپانی‌های مختلف ساخته شود. در ۱۹۱۴، وی بدل به نخستین زنی شد که به عضویت دائم انجمن آمریکایی مهندسی مکانیک درآمد و در کنفرانس جهانی نیرو در آلمان به نمایندگی از این انجمن حضور یافت.
گلیسون از حامیان حق رای زنان بود و بر اساس یک سند تاریخی وی در ۱۹۱۲، ۱۲۰۰ دلار به این جنبش کمک کرده بود. گلیسون که ازدواج را مانعی برای فعالیت‌های حرفه‌ای خود تلقی می‌کرد هرگز ازدواج نکرد و در ژانویه ۱۹۳۳ درگذشت.
