اومبرتو نوبیل از کاشفان شمالگان
نوبیل در ۲۱ ژانویه ۱۸۸۵ در لائور به دنیا آمد و از دانشگاه ناپل در رشته مهندسی برق و صنایع مدرک گرفت. از ۱۹۰۶ وارد راه آهن دولتی ایتالیا شد؛ اما از ۱۹۱۱ به هوانوردی گرایش یافت و در یک دوره آموزشی در ارتش شرکت کرد. در جنگ جهانی اول به‌دلیل شرایط نامناسب بدنی ارتش او را نپذیرفت و در نیروی هوایی ایتالیا در حوزه سرپرستی ساخت و توسعه کشتی‌های هوایی استخدام شد.
در ۱۹۱۸ با چند مهندس دیگر، کارخانه تولیدات هوانوردی را تاسیس کرد که نخستین تولید آن کشتی هوایی تی ۳۴-طراحی شده برای عبور از اقیانوس آرام بود و ارتش ایتالیا و بعدتر در ۱۹۲۱ ارتش آمریکا آن را خرید و به آن نام «رم» داد.
در ۱۹۲۶ به دعوت کاشف نروژی، رولد آموندسن با کشتی هوایی «نروژ» توانست بر فراز قطب شمال پرواز کند و در نهایت در تلر آلاسکا فرود آید. بعدتر نوبیل روابط خود با قطب شناسان را ادامه داد و درصدد سفر اکتشافی جدیدی برآمد. کمپانی نوبیل درصدد فروش کشتی‌های هوای ان-۳ به ژاپن برآمد. این بار کشتی هوایی که نوبیل درصدد پرواز با آن بر فراز قطب بود، «ایتالیا» نام گرفت و در ۱۹۲۸ «ایتالیا» پس از پروازی ۶۹ ساعته بر فراز سیبری و جزایر قطبی آن، توانست در نهایت به شمالگان برسد؛ اما در ۲۵ مه سقوط کرد و چند تن کشته شدند؛ اما نوبیل با وجود شکستگی و جراحت زیاد زنده ماند. در ۱۹۳۱ نوبیل ایتالیا را به مقصد شوروی ترک کرد و چهار سال بعد را در آنجا مشغول کمک به برنامه کشتی هوایی شوروی با سوخت نیمه‌جامد بود.
او در ۱۹۳۶ به کشورش بازگشت و در سه سال بعد راهی آمریکا شد تا در آنجا دانش هوانوردی تدریس کند. با وقوع جنگ میان آمریکا او اجازه یافت تا در ایالات متحده بماند؛ اما از پذیرش تابعیت آن کشور سر باز زد و در مه۱۹۴۲ به وطنش بازگشت. اما اندکی پس از آن به اسپانیا رفت و تا زمان تسلیم ایتالیا به متفقین در آنجا ماند. در این زمان برای دیدار تنها فرزندش به رم بازگشت.
در ۱۹۴۵ ارتش ایتالیا نوبیل را از تمام اتهامات در ارتباط با سقوط ایتالیا تبرئه کرد و بالاترین درجات نظامی را به وی داد. سال بعد به مجلس موسسان ایتالیا راه یافت. او در نهایت به دانشگاه ناپل بازگشت و تا زمان بازنشستگی به تدریس و نوشتن مشغول بود. نوبیل در ۳۰ جولای ۱۹۷۸ در رم درگذشت.
