جسکو فون پوتکامر، مهندس هوافضا
او در ۲۲ سپتامبر ۱۹۳۳ در یک خانواده اشرافی با لقب بارون (فرایر) در لایپزیگ آلمان زاده شد و در دانشگاه فنی آخن (RWTH) مهندسی مکانیک خواند.
در سال 1962 راهی آمریکا شد و به تیم طراحی موشک به سرپرستی دکتر «ورنر فون برون» در مرکز پرواز فضایی مارشال واقع در آلاباما پیوست. فعالیت این تیم در نهایت به طراحی و ساخت موشک «ساترن 5» انجامید که در انتقال فضاپیمای آپولو 11 با سرنشین انسان به ماه مورد استفاده قرار گرفت. او در پروژه آپولو و سفر به ماه، مهندس ارشد بود و در 1967 شهروندی ایالات متحده به وی اعطا شد.
در جریان ساخت مجموعه علمی- تخیلی «Star Trek: پیشتازان فضا» او مشاور فنی آن بود. وی از 1985 به مدت پنج سال استاد افتخاری دانشگاه اف.اچ آخن بود. در 1995 دانشگاه سارلند به دلیل نقش پیشتازانه او در فهم پروازهای فضایی به وی دکترای افتخاری فلسفه اعطا کرد. پوتکامر خود اذعان کرد که مشارکت در پروژه آپولو در 1969 مهم‌ترین موفقیت وی به شمار می‌رود و نیز از راه‌اندازی مجدد ایستگاه فضایی آزمایشی «اسکای لب» پس از ناکامی سال 1973 با افتخار یاد می‌کرد.
پوتکامر نویسنده بیش از 10 جلد کتاب در باب پروازهای فضایی بود. او داستان‌های کوتاه بسیاری در ژانر علمی- تخیلی نوشت که مجلات آلمانی همانند «اتوپیا اس. اف» و «موویگ ترا» آنها را منتشر می‌کردند. او مقالات دنباله‌داری نیز از 1964 تا 1969 در نشریات آلمان نشر داد.
جوایز و افتخارات
پوتکامر در زمان حضور در ناسا بارها تشویق شد که از آن میان باید از «نشان خدمات فوق‌العاده: 2004» و نیز «جایزه افتخاری ناسا» به دلیل پیشگامی در همکاری‌های آمریکا و روسیه در پروازهای فضایی (2007) یاد کرد. بنیاد میراث آلمان-آمریکا در 2008 او را «فرد ممتاز سال» اعلام کرد. سیارک «266725 فونپوتکامر» در سال 2009 از سوی آژانس فضایی اروپا به افتخار وی نام‌گذاری شد.
پوتکامر در 27 دسامبر 2012 درگذشت.
