تنها رقیب بانک شاهنشاهی، بانک استقراضی روس بود که گاهی به‌واسطه رقابت به‌کارهای خطرناک و زیان‌آوری برای ملت ایران دست می‌زدند و زمانی هم عملیات یکدیگر را خنثی می‌ساختند. بانک شاهنشاهی ایران در واقع همان بانک جدید شرق بود که به فعالیت خود ادامه می‌داد. این بانک در سال دوم فعالیت خود تمام تشکیلات بانک جدید شرق در ایران را خرید و به کار آن پایان داد. تعداد واحدهای این بانک از ۲۵ شعبه فراتر نرفت و در زمان تاسیس بانک ملی ایران در سال ۱۳۰۷ دارای ۱۸ شعبه و ۳۷ میلیون تومان سپرده بود. بانک شاهنشاهی ایران دارای دو هدف هدایت اقتصاد ملی ایران و رعایت منافع انگلستان و تامین حداکثر سود صاحبان سهام بود. در عمل هرکدام از این دو هدف دیگری را تحت‌الشعاع قرار می‌داد و هیچ‌کدام نفعی برای ملت به‌وجود نمی‌آورد. بانک شاهنشاهی در سال ۱۳۰۹ امتیاز نشر اسکناس را از دست داد و در سال ۱۳۲۷، مدت ۶۰ سال امتیازش به اتمام رسید ولی تا سال ۱۳۳۱ با نام «بانک انگلیس در ایران و خاورمیانه» به فعالیت خود ادامه داد.