«حرمسرای ناصرالدین‌شاه متشکل از چندصد زن می‌شد که اکثرا از میان منتفذترین طبقات جامعه شکل گرفته شده بود. نه فقط با اعیان و اشراف ایران که در راس امور قرار گرفته و در خود تهران می‌زیستند بلکه حتی با دورافتاده‌ترین گوشه و کنار ایران، نزدیک‌ترین وابستگی خویشاوندی داشتند. در زمان ناصرالدین شاه هیچ استان، هیچ شهرستان مهم، هیچ ایل و طایفه و هیچ ملاک بانفوذی نبود که شهره‌ترین زیبارویان آنها نماینده‌ای در تهران نداشته باشد.»

از کتاب خاطرات کلنل ماساگوفسکی، فرمانده بریگاد قزاق روسیه تزاری در ایران زمان قاجار.