پس از پایان دوره دبستان در هنرستان موسیقی مشغول به تحصیل شد. دیری نگذشت که نام حنانه در سطح هنرستان پیچید، در همین مقطع ِ زمانی حنانه «هورن» را به‌عنوان ساز تخصصی خویش انتخاب کرد.حنانه در محل موسیقی مذهبی و مقدس ایتالیا به تحصیل پرداخت. او در سال ۱۳۴۲ خورشیدی به ایران بازگشت و گفت: «هنگامی که از ایتالیا به ایران آمدم، زیاد فکر کردم. حال زمانی بود که آن دانشی که آرزویش را داشتم به دست آورده بودم و فقط مانده بود تصمیم بگیرم با آن دانش چه کار کنم و چه نوع موسیقی‌ای ارائه دهم. اول گفتم «دوده کافونیک»(سیستم دوازده نتی)کار کنم. ولی این چه معنایی داشت؟ با خودم گفتم اگر خیلی خوب بنویسم، تازه بهتر از «شوئنبرگ» که نمی‌توانم بنویسم، او صاحب مکتب به‌شمار می‌رود و مکتبش یکی از بزرگ‌ترین‌های آلمان است که همه جهان آن را پذیرفته‌اند؛ ولی اگر کار مرا یک ایرانی گوش کند چه خواهد گفت؟ می‌گوید این کار اگر هم خیلی با ارزش باشد، باز هم ربطی به ایران ندارد و چیزی به فرهنگ غرب افزوده است. درحالی‌که ما می‌خواهیم آهنگ‌سازان ایرانی با آثاری که ارزش دارند به فرهنگ کشورشان چیزی بیفزایند.»موسیقی حنانه را به‌طور کلی می‌توان «موسیقی اصیل سمفونیک» نامید. حنانه نسبت به موسیقی سنتی بی‌اعتنا بود و هرگز در ارکستر از سازهای اصیل استفاده نکرد.

اخبار مرتبط