خودکشی ژنرال محبوب

صبح روز ۱۴ اکتبر ۱۹۴۴ دو ژنرال آلمانی به نمایندگی از هیتلر با ژنرال «اروین یوهانس اویگن رومل» فرمانده نیروهای آلمانی، ملقب به «روباه صحرا»، «مارشال مردم» و «رومل ۸۸» که توانسته بود به پیروزی‌های بزرگی در شمال آفریقا و فرانسه در طول جنگ جهانی دوم دست پیدا کند، دیدار کردند. بهانه این دیدار بررسی ماموریت جدید رومل بود اما موضوع اصلی آن تعیین سرنوشت او بود. مدتی قبل یک دادگاه نظامی مرکب از سه ژنرال ارتش آلمان غیابا رومل را محاکمه و محکوم به خیانت کرده بود. در نتیجه شکست‌هایی که رفته رفته ضعف آلمان را آشکار می‌کرد، در درون ارتش این کشور زمزمه‌هایی به منظور کودتا علیه هیتلر آغاز شده بود.

محبوبیت رومل در بین مردم آلمان و رده نظامی بالای او در ارتش آلمان (فیلد مارشالی) کودتاچیان را به جلب حمایت او مایل کرده بود. رومل مخالف قتل هیتلر بود اما اعتقاد داشت برای نجات آلمان باید او را دستگیر و محاکمه کرد. در پایان رومل موافقت کرده بود که در صورت کودتا در برلین از کودتاچیان حمایت کند و گفته بود که «کودتاچیان برلین می‌توانند روی او حساب کنند.» سخنی که با دستگیری چند نفر از کودتاچیان و زیرشکنجه‌های گشتاپو از سوی آنان فاش شده بود و در نتیجه هیتلر را مطمئن ساخته بود که ژنرال محبوبش در این ماجرا دست داشته است. رومل از افسران محبوب و معتبر ارتش آلمان بود و کشتن او توسط هیتلر وجهه مناسبی نداشت. بنابراین نمایندگان هیتلر در ملاقاتی که با رومل داشتند، ضمن آگاه کردن وی از اتهامش در مورد خیانت، دو راهکار پیش روی او قرار دادند. نخست آنکه محاکمه نظامی را بپذیرد یا در قبال تضمین امنیت خانواده‌اش و حفظ افتخارات نظامی‌اش تن به خودکشی بدهد. رومل راه دوم را برگزید و پس از خداحافظی از خانواده‌اش به جنگلی در نزدیک محل اقامت خود رفت و با خوردن کپسول سیانور در سن ۵۲ سالگی به حیاتش خاتمه داد.