ثبت کوه خواجه و شهر سوخته

یکم اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۵ کوه خواجه از دوره اشکانی و ساسانی در زابل (سیستان و بلوچستان) و شهر سوخته از دوره پیش از تاریخ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شدند. کوه خواجه در میان دریاچه هامون قرار گرفته است. در محوطه این کوه آثارباستانی از دوران ساسانیان، اشکانیان و بقایای اماکن اسلامی و معبد بودایی باقی‌ مانده‌است که شامل مجموعه کاخ‌ها، قلعه کهک کهزاد، قلعه چهل دختر، قلعه سرسنگ، آرامگاه خواجه غلطان، ساختمان پیر گندم بریان، خانه شیطان، بناهای منفرد آرامگاهی و قبور اسلامی است.ارنست هرتسفلد در سال های ۱۹۲۵ و ۱۹۲۹ میلادی با بررسی این مجموعه عنوان تخت جمشید خشتی را برای این مجموعه کاخ ها برگزید.

شهر سوخته نیز نام بقایای دولت‌شهری باستانی در ایران است که در ۵۶ کیلومتری جنوب زابل و در حاشیه جاده زابل- زاهدان در استان سیستان و بلوچستان (شرق ایران) واقع شده ‌است. شهر مزبور در روی آبرفت‌های مصب رودخانه هیرمند به دریاچه هامون و زمانی در ساحل آن رودخانه بنا شده بود. دوره بنای این شهر بزرگ با دوره برنز تمدن جیرفت مقارن است. زروانیان در حدود ۶ هزار سال پیش در این شهر زندگی می‌کرده‌اند. در سی‌وهشتمین اجلاس یونسکو در اول تیر ۱۳۹۳ شهر سوخته به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شد.