در بین رجال مملکتی ایران، ناصرالدین شاه، فردی جالب‌توجه است؛ به‌خاطر امیر کبیر، سفرهای چین و ماچین، عشق به جیران، ببری خان، ملیجک و کریم شیره‌ای، نقاشی و عکاسی، مدرسه نوین و دارالفنون، موسیقی و خوشنویسی، شعر و خاطره و در این میان، باید برای علاقه این شاه قاجار به کتابداری احترام قائل بود.  می‌دانیم وقتی ولیعهد بود از پدرش، محمدشاه خواست تا مسوولیت کتابخانه سلطنتی قاجار، واقع در کاخ گلستان را بر عهده وی بگذارد. زمانی هم که به سلطنت رسید در عمران ساختمان کتابخانه اهتمام جدی نشان داد. ناصرالدین شاه شخصا به امور کتابخانه رسیدگی می‌کرد و حتی کلیدهای کتابخانه را نزد خودش نگاه می‌داشت. احترام ما برای شاه کتابدار وقتی بیشتر می‌شود که بدانیم تنها چند سال بعد از مرگ او و در دوره مظفرالدین شاه، در نتیجه اهمال و سوءمدیریت آشنا در تاریخ طولانی ایران، شخصی به نام لسان‌الدوله، کتابدار کتابخانه سلطنتی (۱۳۱۳-۱۳۲۴ق)، با کمک برخی از درباریان و متنفذین صدها نسخه گرانبها و غیرقابل قیمت‌گذاری را از کتابخانه دزدیدند و در خارج از کشور فروختند و در مقام مقایسه علاوه بر خسران معنوی بی‌حساب، حتی از لحاظ مالی چیزی از پرونده نفتی امروز کم نداشت.

منبع: بهزادی، محمدرضا. (۱۳۸۹). سرقت از کتابخانه سلطنتی؛ «بازخوانی پرونده میرزا علی‌خان کتابدار(لسان‌الدوله)»،تاریخ معاصر ایران، به نقل از تاریخ نو.