تاریخچه مختصر تولید کتاب به زبان فارسی

 در تهران نیز تا ۱۳۴۴ قمری یعنی پایان دوران قاجار ۱۸۳ عنوان کتاب به روش سنگی چاپ شده است.  اما با شکل‌گیری چاپ به شیوه حروف‌چینی، نشر سریع و ارزان کتاب امکان‌پذیر و راه تاسیس بنیادهای انتشاراتی حرفه‌ای هموار شد. از سال ۱۳۰۲ شمسی کم‌کم موسسات جدید و حقوقی نشر پا گرفتند، کتابخانه خیام با مدیریت محمدعلی ترقی از ۱۳۰۴، کتابخانه بروخیم با مدیریت اسحاق و یهودا بروخیم از ۱۳۰۶، کتابخانه ابن‌سینا با مدیریت ابراهیم رمضانی از ۱۳۰۹، انتشارات علمی با مدیریت حاج‌اسماعیل علمی از ۱۳۱۱ و کتابخانه اقبال با مدیریت حاج محمدحسین اقبال از ۱۳۱۴ از ناشران مهم دوران حکومت رضا شاه بودند. از سال‌های ۱۳۲۷ و ۱۳۲۸ دو ناشر مهم پا به عرصه نشر گذاشتند: حاج داود رمضان شیرازی «کتابخانه سنایی» را در خیابان ناصرخسرو بنیاد نهاد و عبدالرحیم جعفری موسسه «انتشارات امیرکبیر» را تاسیس کرد. «امیرکبیر» امکانات فنی و بنیه مالی قوی‌تری داشت و به‌زودی به بزرگ‌ترین ناشر خصوصی ایران بدل شد. این انتشاراتی پس از انقلاب مصادره شد و در اختیار «سازمان تبلیغات اسلامی» قرار گرفت.

- منبع: «نشر فارسی در ایران، افغانستان، تاجیکستان، ازبکستان، اروپا و آمریکا»، نوشته گروهی از پژوهشگران.