تسخیر اصفهان

۳۱ اکتبر سال ۶۴۱ میلادی سپاه اعراب پس از چند سال محاصره شهر اصفهان را فتح کرد. حاکم اصفهان در آن زمان کسی به نام فادوسفان بود. ابن‌اعثم، مورخ، می‌گوید «فادوسفان... چون خبر آمدن لشکر اسلام را واقف شد با ۳۰‌هزار از شهر بیرون آمده، بگریخت و روی به فارس آورد.» ابن بدیل، فرمانده سپاه اعراب او و لشکریانش را تعقیب می‌کند اما به او نمی‌رسد. ابوموسی، فرمانده یکی دیگر از سپاهیان عرب پیشنهاد صلح مردم اصفهان را به شرط پرداخت صدهزار درم نقد و جزیه می‌پذیرد و به این ترتیب «ابوموسی بی‌آنکه جنگ کند و خون کسی بریزد به آسانی اصفهان بگرفت و داخل شهر شد.» اصفهان در آن زمان دارای دو محله معروف بود؛ یکی یهودیه و دیگری «جی» بزرگ‌ترین پادگان نظامی ایران در دوران ساسانیان در اصفهان قرار داشت، زیرا که از لحاظ موقعیت جغرافیایی، اصفهان مرکز ایران زمین بود و انتقال نیرو جهت دفاع یا حمله از آنجا آسان‌تر صورت می‌گرفت.