قوانین دولت برای جلوگیری از خروج طلا و نقره از کشور

خروج طلا و نقره از کشور یکی از مشکلات اساسی دولت‌های ایران در ادوار مختلف بود و هر دولتی در محدوده توانایی خود می‌کوشید از طریق کنترل و سیاست‌گذاری از خروج آنها جلوگیری کند. دولت ایران در اواخر دوره قاجار برای جلوگیری از حمل‌ونقل طلا و نقره به خارج تصمیماتی را اتخاذ و مواد ذیل را در ۱۱ مهرماه ۱۳۰۰ به ماموران مرزی ابلاغ کرد:

۱) ماموران سرحدی اعم از کشوری و لشکری موظفند که مسافران و دیگران را که به خارج مسافرت می‌کنند، با کمال دقت، تفتیش و محمولات زر و سیم آنها را ضبط کنند.

۲) کسانی که متصدی حمل طلا و نقره به خارج هستند در صورتی‌که محمولات خود را پنهان کنند، تنبیه شوند.

۳) اجزا و کارکنان سفارتخانه‌های خارجی از تفتیش مستثنی هستند.

با وجود آنکه، این مواد قانونی وضع شده و اجرا می‌شد، طلا و نقره همواره به‌طور مستقیم و از راه‌های مختلف وارد بغداد می‌شد.