۱۳اوت (۲۲ مرداد) سال ۱۱۵۲ میلادی علاءالدین غور با تصرف غزنه به عمر حکومت ۱۵۵ ساله غزنویان بر ایران خاوری پایان داد. حد غربی حکومت غزنویان بر ایران، ایالت ری بود. اوج حکومت غزنویان در زمان سلطان محمود بود که هندجنوب‌غربی را هم در چند حمله تصرف کرده و تا ساحل اقیانوس هند پیش رفته و معبد مهم هندوان در شهر سومنات (ایالت گجرات) هند را ویران ساخته بود. سلطان محمود دلیل حملات نظامی خود به هند را ترویج اسلام اعلام کرده بود، ولی بیشتر مورخان انگیزه اصلی او از این حملات را کسب زر و عمدتا غارت معابد هندوها نوشته‌اند. به باور مورخان، جهانی‌شدن شهرت سلطان محمود و دودمان غزنوی باعث شد که از آن پس در هر گوشه از جهان توجه پادشاهان و امیران به مولفان، شاعران و هنرمندان، تنها به خاطر باقی ماندن نام خودشان از طریق کارهای آنان افزایش یابد و از این رهگذر ادبیات و هنر حکومتی نیز رونق یافت.