فروش لوئیزیانا به آمریکا

چهاردهم مارس ۱۸۰۴ در شهر سن لوئی آمریکا، مراسم تحویل مالکیت دو میلیون و ۱۴۷ هزار کیلومتر مربع از سرزمین آمریکای‌شمالی (تقریبا یک و نیم برابر وسعت ایران) از جانب دولت فرانسه به دولت واشنگتن برگزار شد. تا آن زمان بخش میانی آمریکای شمالی (طرفین رود می‌سی سی پی) متعلق به فرانسه و بخش غربی و فلوریدا (جنوب شرقی) وابسته به اسپانیا بود و دولت واشنگتن تنها مناطق ۱۳ گانه انگلیسی‌نشین شرق آمریکا را در کنترل داشت. توماس جفرسون رئیس‌جمهوری وقت که در جریان اوضاع فرانسه (به دلیل اقامت نسبتا طولانی قبلی در پاریس) قرارداشت و می‌دانست که ناپلئون برای ادامه جنگ‌هایش به پول نیاز دارد آمادگی آمریکاییان برای دادن وام به فرانسه را به او اعلام کرده بود و چون این وام‌ها از سه میلیون و ۷۵۰ هزار دلار طلا گذشت به ناپلئون پیشنهاد معامله متصرفات فرانسه در آمریکای شمالی را داد که در قرن هجدهم به خاطر لوئی چهاردهم پادشاه وقت فرانسه به «لوئیزیانا» نامگذاری شده بودند. ناپلئون که به اتحاد اروپاییان قاره‌ای (بدون انگلستان) زیر پرچم خود توجه داشت حاضر به فروش آن ممالک شد و پس از چانه‌زنی، لوئیزیانای فرانسه که اینک ۱۴ ایالت آمریکا از مونتانا و داکوتا تا میسوری و اوکلاهما را تشکیل می‌دهند به ۱۵ میلیون دلار به دولت واشنگتن فروخته شد که پس از کسر بدهی، فرانسه ۱۱ میلیون و ۲۵۰ هزار دلار دریافت کرد و یک شبه وسعت ایالات متحده بیش از دو برابر شد. آمریکا بعدا فلوریدا را از اسپانیا و آلاسکا را از روسیه خریداری کرد و با یک رشته جنگ، مکزیک را از غرب و جنوب خود بیرون راند.