تاج‌گذاری نادرشاه

نادرشاه افشار (۲ آذر ۱۰۶۷ ابیورد (درگز) - خرداد ۱۱۲۶ قوچان) هجدهم اسفند سال ۱۱۱۴ ه.ش در دشت چوروس، ناحیه مغان خراسان تاج‌گذاری کرد. از این رو آن تاریخ را باید آغاز دوره افشاریه و پایان دوره صفویه دانست. نادرقلی قراخلوی افشار، همزمان با حمله افغان‌ها به ایران و انقراض دولت شاه سلطان حسین صفوی، در خراسان قیام کرد. او اشرف افغان را در سه جنگ پیاپی شکست داد. سپس با دولت عثمانی به جنگ پرداخت و قسمتی از ولایات غربی ایران را از آن دولت باز گرفت. در سال ۱۱۱۱ ه.ش مصالحه شاه طهماسب را با دولت عثمانی بهانه کرد و او را از تخت سلطنت به زندان افکند و پسر خردسالش عباس‌میرزا را به ظاهر پادشاه خواند و خود با عنوان«نایب‌السلطنه» فرمانروای ایران شد. سپس بار دیگر در مغرب ایران بر متصرفات دولت عثمانی تاخت و قسمتی از کردستان و عراق عرب را به خاک ایران افزود. در سال ۱۱۱۳ به عزم تسخیر قفقاز، از رود ارس گذشت و تا یک سال بعد سراسر آن سرزمین را از تصرف ماموران و حکام روسیه و عثمانی و امرای محلی خارج و ضمیمه ایران کرد. او یک سال بعد از این پیروزی‌های چشمگیر با اعلام پایان سلسله صفوی خود را پادشاه ایران نامید.