ورود برق به مازندران با کارخانه‌های برق حرارتی همزمان بوده است نخستین کارخانه برق حرارتی در استان مازندران و گلستان در بندر گز در روز ۵ دی‌ماه ۱۲۶۹ به همت بازرگان مشهوری به نام «قاسم اف» خریداری و احداث شد. پس از این شهر به تدریج بابل، ساری و... دارای روشنایی و برق شدند. تا پیش از برپایی شرکت برق منطقه‌ای مازندران و در دورانی که رد پای برق در گیلان به تاسیسات خوشتاریا در بندرانزلی می‌رسد، در مازندران رغبت چندانی به نصب تاسیسات برقی وجود نداشت و نخستین گزارش در این باره به سال ۱۳۰۷ه.ش می‌رسد که ایجاد تاسیسات برق در گیلان و گرگان نظر یک بابلی را جلب و وی را به اقدامی همانند وادار می‌کند. در آن سال‌ها فلسفی و شرکا نخستین مولد برق را به قدرت ۱۵۰کیلو وات در گرگان نصب و راه‌اندازی کرد. شهرهای دیگر مازندران همچنان از نیروی برق بی‌بهره بودند تا آنکه در ۱۳۱۵ ه.ش توسط ارباب رستم سهیل موتوری به قدرت ۶۰ کیلو وات در آمل نصب و به بهره‌برداری رسید.

ابتدا شمار مشترکان در مازندران بسیار اندک بود؛ به‌طوری‌که جمع کل مشترکان شهر ساری در ۱۳۲۱ ه.ش به یکصد و بیست مشترک می‌رسید و تنها ۲۰۰ چراغ روشنایی معابر وجود داشت. در سال‌های دهه ۲۰ حضور بخش‌خصوصی در صنعت برق استان کمرنگ‌تر شد و رفته‌رفته شهرداری‌ها عهده‌دار تولید و توزیع برق در نقاط زیر پوشش مدیریت خود شدند. این روند به کندی پیش می‌رفت. در سال‌های دهه ۳۰ بود که کار مرمت و نوسازی شبکه‌های برق، آن هم در برخی شهرها همراه با نصب مولدهای پرقدرت جدید به وسیله شهرداری‌ها صورت پذیرفت و حتی برخی شهرداری‌ها برق‌های خصوصی چند شهر را زیر پوشش مدیریت خود بردند و این وضع تا تشکیل وزارت آب و برق و شرکت‌های وابسته به آن کمابیش ادامه داشت.

شهرام قلی‌پور، یوسف الهی، مهدی مقیم‌پور-تاریخ برق مازندران، نشر شلفین، 1391.