طراح برج ایفل
گوستاو ایفل،( ۲۷ دسامبر ۱۹۲۳ - ۱۵ دسامبر ۱۸۲۳) از چهره‌های مهم مهندسی در قرن نوزدهم و بیستم و طراح برج ایفل است. خانواده گوستاو ایفل در قرن ۱۸ میلادی از آلمان به فرانسه مهاجرت کردند و نام خانوادگی ایفل را از روی کوهی که در سرزمین اصلی‌شان در غرب آلمان قرار داشت برداشتند. گوستاو ایفل با وجود اینکه بیشتر زمان خود را نزد مادر بزرگش سپری می‌کرد، اما رابطه بسیار گرم و نزدیکی با مادر خود داشت. مادر گوستاو فرد بسیار باهوشی بود و با راه انداختن تجارت زغال درآمد بسیار خوبی داشت، آن‌قدر موفق بود که سال ۱۹۴۳ با فروش شرکتی که تاسیس کرده بود خود را بازنشسته کرد تا به خانواده خود نزدیک باشد.
گوستاو ایفل،( ۲۷ دسامبر ۱۹۲۳ - ۱۵ دسامبر ۱۸۲۳) از چهره‌های مهم مهندسی در قرن نوزدهم و بیستم و طراح برج ایفل است. خانواده گوستاو ایفل در قرن ۱۸ میلادی از آلمان به فرانسه مهاجرت کردند و نام خانوادگی ایفل را از روی کوهی که در سرزمین اصلی‌شان در غرب آلمان قرار داشت برداشتند. گوستاو ایفل با وجود اینکه بیشتر زمان خود را نزد مادر بزرگش سپری می‌کرد، اما رابطه بسیار گرم و نزدیکی با مادر خود داشت. مادر گوستاو فرد بسیار باهوشی بود و با راه انداختن تجارت زغال درآمد بسیار خوبی داشت، آن‌قدر موفق بود که سال ۱۹۴۳ با فروش شرکتی که تاسیس کرده بود خود را بازنشسته کرد تا به خانواده خود نزدیک باشد. گوستاو ایفل به تحصیل علاقه‌ای نداشت و معمولا سرکلاس درس کمترین نمرات را می‌گرفت. وی در آن دوران اعتقاد داشت که مدرسه وقت تلف کردن است. اما دو سال آخر دبیرستان یکی از معلم‌هایش تاثیر عمیقی بر وی گذاشت و گوستاو به شدت به ادبیات و تاریخ علاقه‌مند شد و با جدیت به مطالعه پرداخت و توانست از دبیرستان فارغ‌التحصیل شود. در این میان عموی گوستاو که مخترع تجهیزات فرآیندهای شیمیایی بود تاثیر زیادی روی او گذاشت و گوستاو به مهندسی علاقه‌مند شد. گوستاو ایفل سال ۱۸۵۵ توانست از رشته مهندسی شیمی فارغ‌التحصیل شود با وجود اینکه شهرت و آینده وی در مسیر دیگری رقم خورد.
پس از فارغ‌التحصیلی گوستاو قصد داشت در کارگاه عمویش به کار مشغول شود، اما با مخالفت شدید خانواده روبه‌رو شد. گوستاو کارش را به‌عنوان دستیار نزد برادر ناتنی خود آغاز کرد در حالی که دستمزدی دریافت نمی‌کرد و بعد از چند ماه کار بدون حقوق نزد یک مهندس راه‌آهن رفت و در آنجا به‌عنوان منشی مشغول به کار شد و این اولین کار با دستمزد وی بود. اما شرکت جدید بعد از مدتی ورشکست شد ولی آن مهندس راه‌آهن که صاحب شرکت نیز بود، گوستاو را برای کار در یک شرکت بزرگ معرفی کرد و گوستاو ایفل در آنجا مشغول به کار شد و توانست با شگفتی تمام یک پل فلزی را برای راه‌آهن آلمان طراحی کند و بسازد که موجب جهش بزرگی در کار شد. بعد از گذشت چند وقت به وی پیشنهاد کار در چند کارخانه بزرگ داده شد و گوستاو پیشنهاد کار به‌عنوان رئیس مرکز طراحی و تحقیقات را پذیرفت.
به‌عنوان اولین کار، گوستاو یک پل فلزی در شهر بردو و روی رودخانه گارون ساخت که موفقیت بزرگی نیز برای شرکت وی به همراه داشت. به مرور گوستاو ایفل به‌عنوان یک نابغه در طراحی و ساخت سازه‌های فلزی در سراسر فرانسه شناخته شد. در دهه ۱۸۷۰ ایفل شروع به اجرای پروژه‌های بزرگ در خارج از فرانسه کرد که برای مثال می‌توان به ایستگاه مرکزی راه‌آهن در شهر بوداپست اشاره کرد که یکی از نمونه‌های نادر از کارهای گوستاو ایفل است و جنبه تاریخی در زندگی حرفه‌ای او دارد. گوستاو ایفل نقش مهمی در ساخت مجسمه آزادی ایفا کرد، زمانی که وی به‌عنوان مهندس در طراحی و ساخت سازه داخلی مجسمه از سوی آگوستو فردریک طراح و معمار فرانسوی مجسمه آزادی، انتخاب شد، طرح اولیه و ساختار داخلی را کاملا تغییر داد. ایفل مخالف ساخت مجسمه به‌صورت یکپارچه با این ابعاد بود، چراکه فشار کار در این حالت بسیار افزایش یافته و خطر تخریب آن نیز بیشتر می‌شد، به همین دلیل تصمیم گرفت از سازه فلزی در درون مجسمه به‌عنوان اسکلت استفاده کند. طرحی که ایفل برای ساخت مجسمه آزادی ارائه کرد، بعدها موجب خلق سبک دیوار پرده‌ای شد که امروزه نیز از آن استفاده می‌شود.
ساختن برج ایفل در اول ژوئیه سال ۱۸۸۷ شروع شد و عملیات آن دو سال و دو ماه طول کشید و ۸۵۰ نفر برای ساخت آن همکاری کردند. این برج از ۱۸ هزار و ۳۸ قطعه ساخته شده و برای اتصال آنها از دو و نیم میلیون پیچ مهره و میخ پرچ استفاده شده است. ارتفاع برج ۳۲۴ متر است که در زمان خود مرتفع‌ترین برج جهان بوده است. وزن برج ایفل بیش از ۱۰ هزار تن است که ۷ هزار و ۳۰۰ تن آن فولاد است. برج ایفل برای نمایشگاه جهانی پاریس در سال ۱۸۸۹ و بزرگداشت یکصدمین سالگرد انقلاب فرانسه ساخته شده بود. از بین ۷۰۰ طرح پیشنهادی که در مسابقه طراحی به ثبت رسیده بود، طرح گوستاو ایفل به اتفاق آرا انتخاب شد. طراحی برج ایفل الهام‌بخش معماران و مهندسان اَبَرآسمان‌خراش‌های معاصر بوده است.
ارسال نظر