انعقاد عهدنامه نصوح پاشا

شاه عباس اول می‌کوشید مناطق شمال غربی ایران و قفقاز را که در جریان نبرد موسوم به نبرد مشعل‌ها به دست عثمانی‌ها افتاده بوداز آنها پس بگیرد. در آن زمان سپاه ایران به سختی درگیر جنگ با ازبکان در شرق بود و از طرف دیگر از مشکلات و درگیری‌های داخلی رنج می‌برد، بنابراین شاه عباس مطابق عهدنامه استانبول موافقت کرده بود که بخش‌هایی از ایران شامل گرجستان، ارمنستان، نواحی آذربایجان کنونی و بخش‌هایی از شمال غرب کشور به دست عثمانی‌ها بیفتد اما با فارغ شدن وی از نبرد ازبک‌ها و سرکوب آنان، دلیلی برای ادامه اشغال این مناطق به وسیله عثمانی‌ها نمی‌دید، بنابراین در زمانی که سلطان محمد سوم درگذشت و سلطان احمد یکم که جوانی کم‌تجربه بود بر تخت فرمانروایی نشست و عثمانی‌ها در جنگی سخت با سپاه امپراتوری مقدس روم بودند، فرصت را مغتنم شمرد و به همراه سردار مشهورش الله‌وردی‌خان گرجی اقدام به نبردی غافلگیرانه علیه حکومت عثمانی کرد.

شاه عباس اول می‌کوشید مناطق شمال غربی ایران و قفقاز را که در جریان نبرد موسوم به نبرد مشعل‌ها به دست عثمانی‌ها افتاده بوداز آنها پس بگیرد. در آن زمان سپاه ایران به سختی درگیر جنگ با ازبکان در شرق بود و از طرف دیگر از مشکلات و درگیری‌های داخلی رنج می‌برد، بنابراین شاه عباس مطابق عهدنامه استانبول موافقت کرده بود که بخش‌هایی از ایران شامل گرجستان، ارمنستان، نواحی آذربایجان کنونی و بخش‌هایی از شمال غرب کشور به دست عثمانی‌ها بیفتد اما با فارغ شدن وی از نبرد ازبک‌ها و سرکوب آنان، دلیلی برای ادامه اشغال این مناطق به وسیله عثمانی‌ها نمی‌دید، بنابراین در زمانی که سلطان محمد سوم درگذشت و سلطان احمد یکم که جوانی کم‌تجربه بود بر تخت فرمانروایی نشست و عثمانی‌ها در جنگی سخت با سپاه امپراتوری مقدس روم بودند، فرصت را مغتنم شمرد و به همراه سردار مشهورش الله‌وردی‌خان گرجی اقدام به نبردی غافلگیرانه علیه حکومت عثمانی کرد. این‌بار درگیری عثمانی در جبهه دیگر مانع از توانمندی آنها برای مقابله شد و به علاوه در این زمان ارتش صفوی که به کمک برادران شرلی بازسازی شده بود از آمادگی بیشتری برای نبرد برخوردار بود، بنابراین مطابق عهدنامه نصوح پاشا که در تاریخ ۲۰ نوامبر ۱۶۱۲ منعقد شده بود، نواحی از دست رفته به ایران بازگشت.