یادی از کارخانه ریسندگی قزوینی
۲۷ مهرماه سال ۱۳۰۸ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻛﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺭﻳﺴﻨﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺖ ﺣﺎﺝ ﺭﺣﻴﻢ ﺁﻗﺎﻱ ﻗﺰﻭﻳﻨﻲ ﺩﺭ ﻗﺰﻭﻳﻦ افتتاح شد. ﺻﺎﺣﺐ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﺳﺎﮐﻦ ﺗﺒﺮﯾﺰ ﺑﻮﺩ، ﺍﺯ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻧﺎﻥ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎی ﺻﻨﻌﺘﯽ ﮐﻮﺷﺶ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ. او از ﺳﺎﻝ ۱۳۰۶ ﺷﻤﺴﯽ، ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ تاسیس ﯾﮏ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺑﺎﻓﯽ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻗﺰﻭﯾﻦ ﮐﺮﺩ. ﻣﺤﻞ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﺷﻬﺮ، ﺑﯿﻦ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻫﺎی ﻋﺪﻝ، ﻓﺮﺩﻭﺳﯽ ﻭ ﺧﯿﺎﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ بزرگترﯾﻦ ﻭﺍﺣﺪ ﺗﻮﻟﯿﺪی ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﺰﻭﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ۸ میلیون و ۵۰۰ هزار ﺭﯾﺎﻝ ﺑﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺩﻥ ماشینآلاﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﯿﺎﺯ ﺍﺯ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺯی ﺷﺪ ۵۲۰ ﻧﻔﺮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ.
۲۷ مهرماه سال ۱۳۰۸ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻛﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺭﻳﺴﻨﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺖ ﺣﺎﺝ ﺭﺣﻴﻢ ﺁﻗﺎﻱ ﻗﺰﻭﻳﻨﻲ ﺩﺭ ﻗﺰﻭﻳﻦ افتتاح شد. ﺻﺎﺣﺐ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﺳﺎﮐﻦ ﺗﺒﺮﯾﺰ ﺑﻮﺩ، ﺍﺯ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻧﺎﻥ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎی ﺻﻨﻌﺘﯽ ﮐﻮﺷﺶ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.او از ﺳﺎﻝ ۱۳۰۶ ﺷﻤﺴﯽ، ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ تاسیس ﯾﮏ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺑﺎﻓﯽ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻗﺰﻭﯾﻦ ﮐﺮﺩ. ﻣﺤﻞ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﺷﻬﺮ، ﺑﯿﻦ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻫﺎی ﻋﺪﻝ، ﻓﺮﺩﻭﺳﯽ ﻭ ﺧﯿﺎﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ بزرگترﯾﻦ ﻭﺍﺣﺪ ﺗﻮﻟﯿﺪی ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﺰﻭﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ۸ میلیون و ۵۰۰ هزار ﺭﯾﺎﻝ ﺑﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺩﻥ ماشینآلاﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﯿﺎﺯ ﺍﺯ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺯی ﺷﺪ ۵۲۰ ﻧﻔﺮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ. ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﺒﺎﻧﻪﺭﻭﺯ ۲۰۰ ﻫﺰﺍﺭ ﮐﯿﻠﻮﮔﺮﻡ ﻧﺦ ﭘﺸﻤﯽ تولید ﻣﯽ ﮐﺮﺩ. ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺑﺎﻓﯽ ﺁﻥ ﻧﯿﺰ، ۳۵۰ ﻧﻔﺮ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﺎﻧﻪ ۳۰۰ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﺘﺮ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﭘﺸﻤﯽ ﻭ ﮐﺮﮐﯽ ﻣﯽﺑﺎﻓﺘﻨﺪ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﺣﺪ ﺻﻨﻌﺘﯽ، ﺑﺨﺶﻫﺎی ﺗﺮﺍﺷﮑﺎﺭی، ﺁﻫﻨﮕﺮی، ﻧﺠﺎﺭی ﻭ ﺗﻌﻤﯿﺮﺍﺕ ماشینآلاﺕ ﻧﯿﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﻮﻭلیت ﺗﻌﻤﯿﺮ ﻭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭی ﻭ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎی ﺩﺍﺧﻠﯽ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﻧﺨﺘﺎﺑﯽ ﻭ ﭘﺎﺭﭼﻪﺑﺎﻓﯽ ﻗﺰﻭﯾﻨﯽ که ﺍﺯ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎی ﺻﻨﻌﺘﯽ ﻣﻌﺘﺒﺮ کشور بود ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺩﻭﻡ ﻭ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﻮﻡ ﺷﻬﺮﯾﻮﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۲۰، ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ؛ ﻧﺒﻮﺩ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮﺍی ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻨﯽ ماشینآلاﺕ ﺟﺪﯾﺪ، ﮐﺎﺭﺷﮑﻨﯽ ﺷﺪﯾﺪ ﺗﻮﺩﻩﺍیﻫﺎ ﺩﺭﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﺷﺪﻥ ﺗﻮﻟﯿﺪﺍﺕ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ روبهرو ﺷﺪ. ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻭ ﺣﺠﻢ ﺗﻮﻟﯿﺪﺍﺕ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۲۴ ﺗﻌﻄﯿﻞ ﻭ ﺳﭙﺲﺗﺨﺮﯾﺐ شد.
ارسال نظر