آمار محل‌های کسب‌وکار در سال ۱۲۳۱ ه.ش

در سال ۱۲۳۱ خورشیدی، درست یک سال بعد از برکناری و کشته شدن امیرکبیر، آماری از مغازه‌ها و بیوت و نفوس پایتخت کشور تهیه شده بود. در آن زمان «دارالخلافه طهران» از شرق خیابان ری، از جنوب خیابان مولوی، از غرب خیابان شاپور و از شمال نیز خیابان سپه بوده است. در آن مقطع زمانی (۱۲۳۱ خورشیدی) ۳۷۹۱ مغازه (و محل کسب) در تهران دایر بود. همچنین ۴۲۹ مغازه بایر (شامل ۱۳۲مغازه بسته، ۱۵۴مغازه خالی، ۸۲ نیمه‌ساز و ۶۱ مخروبه) وجود داشت. علاوه بر اینها آمار ۱۱۲ مسجد، ۹ امامزاده، ۱۹ مدرسه و ۵۴ تکیه نیز ثبت شده است.

در سال ۱۲۳۱ خورشیدی، درست یک سال بعد از برکناری و کشته شدن امیرکبیر، آماری از مغازه‌ها و بیوت و نفوس پایتخت کشور تهیه شده بود. در آن زمان «دارالخلافه طهران» از شرق خیابان ری، از جنوب خیابان مولوی، از غرب خیابان شاپور و از شمال نیز خیابان سپه بوده است. در آن مقطع زمانی (۱۲۳۱ خورشیدی) ۳۷۹۱ مغازه (و محل کسب) در تهران دایر بود. همچنین ۴۲۹ مغازه بایر (شامل ۱۳۲مغازه بسته، ۱۵۴مغازه خالی، ۸۲ نیمه‌ساز و ۶۱ مخروبه) وجود داشت. علاوه بر اینها آمار ۱۱۲ مسجد، ۹ امامزاده، ۱۹ مدرسه و ۵۴ تکیه نیز ثبت شده است. و اما تعداد برخی مغازه‌ها و محل‌های کسب و پیشه (شامل کارگاه‌ها):

بقالی، ماست‌بندی، میوه فروشی: ۶۴۰/ لحاف‌دوزی و حلاجی: ۴۹/ قصابی: ۹۶/ خبازی (نانوایی) و کماجی: ۲۵۱/ کوزه‌گری و کوزه‌فروشی: ۳۱/ چیت‌سازی و خرازی: ۷۴/ صرافی: ۴۵/ کلاهدوزی: ۷۰/ دلاکی: ۴۰/ قنادی: ۲۸/ زرگری: ۴۱/ شیشه‌گری و شیشه‌فروشی: ۵/ سراجی: ۳۶/ آئینه‌سازی: ۵/ فرش فروشی: ۶/ کلاه نمدی فروشی: ۳/ صحافی و کتابفروشی: ۲۸/ نعل‌بندی‎: ۳۸. همچنین ۷۵ انبار نیز در طهران آن روز گزارش شده است.

منابع: «آمار دارالخلافه طهران»، منصوره اتحادیه و سیروس سعدوندیان، تهران: نشر تاریخ علم، چاپ اول، 1369.
- نشریه «مردم‌نامه».