مرگ ویلبر رایت در جوانی
ویلبر رایت Wilbur Wright، یکی از پیشگامان صنعت هواپیما و موسس شرکت «برادران رایت» ۳۰ مه ۱۹۱۲ در اثر ابتلا به بیماری تیفوئید در سن چهل و پنج سالگی درگذشت. از آنجا که موفقیت‌های این دو برادر کاملا با یکدیگر ممزوج و درهم پیچیده شده است، بنابراین آنها را به هم ملحق کرده و سرگذشت آنان تحت یک عنوان واحد بیان خواهد شد. ویلبر رایت در سال ۱۸۷۶ در «میل ویل» ایندیانا به دنیا آمد و ارویل رایت سال ۱۸۷۱ در «دیتون» اوهایو زاده شد. هر دو برادر تحصیلات دبیرستانی داشتند، ولی هیچ‌کدام موفق به دریافت دیپلم نشدند.
ویلبر رایت Wilbur Wright، یکی از پیشگامان صنعت هواپیما و موسس شرکت «برادران رایت» ۳۰ مه ۱۹۱۲ در اثر ابتلا به بیماری تیفوئید در سن چهل و پنج سالگی درگذشت. از آنجا که موفقیت‌های این دو برادر کاملا با یکدیگر ممزوج و درهم پیچیده شده است، بنابراین آنها را به هم ملحق کرده و سرگذشت آنان تحت یک عنوان واحد بیان خواهد شد. ویلبر رایت در سال ۱۸۷۶ در «میل ویل» ایندیانا به دنیا آمد و ارویل رایت سال ۱۸۷۱ در «دیتون» اوهایو زاده شد. هر دو برادر تحصیلات دبیرستانی داشتند، ولی هیچ‌کدام موفق به دریافت دیپلم نشدند.
این دو جوان در زمینه مکانیک دارای هوش سرشاری بودند و به موضوع پرواز انسان علاقه زیادی داشتند. آنها در سال ۱۸۹۲ مغازه‌ای دایر کردند که در آن به فروش، تعمیر و ساخت دوچرخه مشغول شدند. این کار پول مورد نیاز را برای کار مورد علاقه آنان، تحقیقات هوانوردی، تامین می‌کرد. آنان با ولع تمام، نوشته‌های کسانی مثل اوتولیلینتهال، اوکتاو چانوت و ساموئل لانگلی را که در زمینه هوانوردی کار کرده بودند، مطالعه کردند و در سال ۱۸۹۹ کار خود را آغاز نمودند. با بیش از چهار سال کار در دسامبر ۱۹۰۳ تلاش‌های آنان با موفقیت به نتیجه رسید. برادران رایت همیشه با یکدیگر کار می‌کردند و همکاری و همگامی کاملی با هم داشتند. ثانیا آنها عاقلانه بر آن شدند که قبل از اینکه برای ساخت هواپیمای موتوردار تلاش کنند، به یادگیری چگونگی پرواز بپردازند. این نکته در ظاهر بی‌معنی به نظر می‌رسد: چگونه می‌توان بدون داشتن هواپیما پرواز کردن را یاد گرفت؟ در پاسخ باید گفت که برادران رایت با استفاده از گلایدر چگونگی پرواز را فراگرفتند. آنها کار با بادبادک‌ها و گلایدرها را در سال ۱۸۹۹ آغاز کردند. سال بعد اولین گلایدر کامل خود را که می‌توانست یک نفر را حمل کند، برای آزمایش به کیتی هاوک در کارولینای شمالی آوردند اما نتیجه آزمایش چندان رضایت‌بخش نبود.
آنان دومین گلایدر کامل را در سال ۱۹۰۱ و سومین گلایدر را در سال ۱۹۰۲ ساختند و آزمایش کردند. در گلایدر سوم برخی از مهم‌ترین اختراعات آنان به کار برده شده بود. (بعضی از اختراعات اصلی آنها بیش از آنکه مربوط به اولین هواپیمای موتوردار باشد در ارتباط با گلایدر بود.) آنها با گلایدر سوم بیش از یک هزار پرواز موفقیت‌آمیز انجام دادند. برادران رایت قبل از اینکه ساخت اولین هواپیمای موتوردار را آغاز کنند بهترین و باتجربه‌ترین خلبان‌های گلایدر در جهان بودند. در یک صبح پنج‌شنبه رویایی که باد مناسبی نیز در فضای اطراف ساحل پیچیده بود ابتدا ارویل و سپس ویلبر و بعد بار دیگر ارویل و سپس ویلبر مجموعا چهار پرواز انجام دادند. هواپیمای دوباله آنها از روی یک ریل پرتاب چوبی به مسافت حدود ۱۸ متر و در جهت مخالف بادی به سرعت بیش از ۳۲ کیلومتر در ساعت به هوا برمی‌خاست. در اولین آزمایش، ویلبر مسافتی در حدود ۱۲۰ فوت را در مدت زمانی در حدود ۱۲ ثانیه طی کرد. در آخرین و طولانی‌ترین پرواز نیز که به‌وسیله ویلبر انجام شد مسافتی در حدود ۸۵۲ فوت در ۵۹ ثانیه طی شد. حوالی ظهر آن روز، یکی از معدود شاهدان این پروازها که جوانی به نام «جانی مور» بود پس از دیدن موفقیت برادران رایت، در حالی که از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجید، شروع به دویدن در کنار ساحل کرد و فریاد زد: «آنها بالاخره موفق شدند، آنها بالاخره موفق شدند، چقدر خوب شد که آنها بالاخره پرواز کردند.»
ارسال نظر