ماجرای یخ‌فروش‌های یاغی

رسانه‌های سوم خرداد ۱۳۴۰ خبر دادند که دوم خرداد ۴۰۰ تن از یخ فروش‌های تهران در محل اتحادیه صنف یخ‌فروش‌ها اجتماع کردند تا به برخی از مشکلات آنها رسیدگی شود. رئیس اتحادیه یخ‌فروش‌ها که در هیچ یک از خبرها اسم او نیامده در این گردهمایی گفته است: در میان همکاران و افراد صنف ما عده‌ای «یاغی» هستند که البته تعداد آنها فقط چند نفرند، ولی تبعیت نکردن همین چند نفر از اتحادیه، کلی اسباب زحمت مردم تهران شده است و همین عده‌ گاه‌و‌بیگاه یخ را گران‌تر از قیمت اصلی‌اش به مردم می‌فروشند و موجب سلب اعتماد مردم به صنف یخ‌فروش می‌شوند.

او اضافه کرده است: ما یخ‌کش‌ها همیشه به فکر مردم هستیم و سرمان توی کار خودمان است و برای ما چند ریال اضافه قیمت ارزشی ندارد، آنچه از نظر ما مهم است این است که مردم به ما اعتماد کنند. ما صریحا به مردم می‌گوییم: کارخانه یخ‌سازی یخ را قالبی ۱۹ ریال به ما می‌فروشد و ما هم طبق نرخ تعیین‌شده شهرداری یعنی قالبی ۲۴ ریال باید بفروشیم، ولی همه می‌دانند که عده‌ای یخ را در صندوق‌ها می‌فروشند و مردم هم از همین صندوق‌ها شکایت دارند که اصولا به کارخانه یخ‌سازی و به ما هم مربوط نمی‌شود. به گفته او در حال حاضر (۱۳۴۰) فقط در تهران توزیع‌کنندگان یخ چهار ماه از سال کار می‌کنند و ۸۸ کامیون توزیع‌کننده در بقیه فصل‌های سال به کارهای دیگر و بارکشی می‌پردازند و از طرفی یکصد گاری اسبی که به امر توزیع یخ در مناطق جنوبی شهر کمک می‌کنند و یخ‌فروشی می‌کنند، بر روی چهار پا کار می‌کنند و دوره‌‌گرد هم هستند. او اضافه کرده است در حال حاضر یخ‌کش‌های تهران روزانه حداقل ۵۰۰۰ و حداکثر هفتاد هزار قالب یخ را بین ۵۰۰ هزار نفر از مردم طبقات پایین تهران توزیع می‌کنند؛ زیرا مردم طبقات بالا از یخچال‌های خانگی استفاده می‌کنند و به یخ مصنوعی کارخانه‌های یخ‌سازی نیازی ندارند. او یادآور شده است: ما در آینده شرکتی تشکیل می‌دهیم و در صورت تشکیل شرکت، همه کامیون‌ها و گاری‌های یخ‌کش خودمان را در شرکت به حساب خواهیم گذاشت و ما به هیچ وجه یخ طبیعی نمی‌فروشیم؛ زیرا شهرداری رسما فروش این نوع یخ را ممنوع ساخته و مخل سلامتی مردم می‌داند، البته ما یخ‌کش‌ها روزانه از سه هزار گونی «خاکه یخ» طبیعی برای مصرف و سرد نگه داشتن روکش گونی‌های یخ‌فروشی‌مان استفاده می‌کنیم تا یخ‌هایمان زود آب نشوند.