گروه تاریخ و اقتصاد: «محمدرضا پهلوی، شاه ایران در آینده‌ای قابل پیش‌بینی در راس قدرت باقی خواهد ماند.» این تحلیل یک مقام ارشد سازمان سیا در اکتبر سال ۱۹۷۸ است. صد روز بعد، شاه با وجود حمایت شدید از سوی دولت‌های غربی و ارتش تا دندان مسلح، توسط قشرهای مردمی طی یک انقلاب صلح‌آمیز سقوط می‌کند. چارلز کورزمن با بیان وقایع قبل و بعد از سقوط شاه اگرچه از کلمه «باورنکردنی» برای کتابش استفاده کرده، ولی روند پیشرفت انقلاب را کاملا منطقی و روشن ارزیابی می‌کند. کورزمن با استفاده از مصاحبه‌ها و اسناد و مدارک محرمانه و همچنین سخنان شاهدان عینی این انقلاب را بر خلاف افکار رایج آن روز، کاملا قابل پیش‌بینی می‌داند. وی می‌نویسد: «شاید در آن زمان مردم با پیروی از یکدیگر در تظاهرات شرکت می‌کردند، ولی راه انقلاب چنان ‌روشن و هموار بود که اگر مردم به این مساله آگاهی داشتند‌، خیلی زودتر به پیروزی می‌رسیدند.»

- منبع: انقلاب باورنکردنی در ایران، چارلز کورزمن، انتشارات دانشگاه هاروارد. سپتامبر 2005