درپس بی‌‌‌توجهی برخی مسوولان به هشدارهای ایمن‌‌‌سازی مراکز درمانی و بیمارستانی اتفاق افتاد
۷۰درصد بیمارستان‌‌‌ها ناایمن است
تجربه‌‌‌هایی که عبرت نمی‌شود
حوادثی نظیر پلاسکو، متروپل، بیمارستان گاندی، انفجار سیلندرگاز درکلینیک سینا اطهر در تیرماه ۱۳۹۹ با ۱۹ کشته و ۱۴ مصدوم و آتش‌‌‌سوزی در بیمارستان حضرت رسول (ص) در تیرماه ۱۴۰۱ تنها چند مورد از تجربه‌‌‌های تلخ چند سال اخیر است که البته عبرت نشد. تعدد این‌‌‌گونه حوادث سبب شد تا سال گذشته دادستانی کل کشور نام ساختمان‌‌‌های ناایمن تهران را که بخشی از آن بیمارستان‌‌‌ها بود منتشر کند. برهمین اساس بیمارستان‌‌‌های حضرت رسول‌‌‌اکرم (ص)، امام‌‌‌خمینی (ره)، طرفه، سینا، بوعلی، فیاض‌‌‌بخش و شهدای یافت‌‌‌آباد جزو بیمارستان‌‌‌های ناایمن اعلام شدند. اگرچه تاکنون بخشی از این مراکز ایمن‌‌‌سازی شده اما به گفته قدرت‌‌‌الله محمدی، مدیرعامل سازمان آتشنشانی به‌رغم تلاش‌‌‌ها جهت نوسازی برخی از بافت‌‌‌های فرسوده، هنوز هزار مرکز درمانی یعنی چیزی حدود ۴۰درصد از مراکز تهران ناایمن است! در بررسی جزئیات این حوادث یک مساله مشترک به چشم می‌‌‌خورد و آن بی‌‌‌توجهی مسوولان این بیمارستان‌‌‌ها به هشدارهای ایمن‌‌‌سازی است. در همین حادثه اخیر بیمارستان شریعتی اعلام شد به‌رغم اینکه نام این بیمارستان در لیست بیمارستان‌‌‌های ناایمن تهران نبوده اما به گفته ملکی، این مرکز درمانی پیش از این چند بار مورد بازرسی ایمنی قرار گرفته و موارد نقص به مدیران آن اطلاع داده شده بود، ولی چندان مورد توجه قرار نگرفت.
هشدارهای تشریفاتی
ماجرای بی‌‌‌توجهی برخی مسوولان به هشدارهای ایمن‌‌‌سازی مراکز درمانی و بیمارستانی ظاهرا ید طولایی دارد، سال گذشته که بیمارستان خصوصی گاندی تهران دچار حریق شد و نمای ظاهری آن در آتش سوخت و آن شب پراضطراب را برای همه رقم زد، پیش از آن پنج بار اخطار آتشنشانی دریافت کرده بود! بی‌‌‌توجهی به هشدارها آن‌‌‌هم برای مرکزی که صفت «هتل بیمارستان» را یدک می‌‌‌کشد و به هر بهانه‌‌‌ای از بیماران پول دریافت می‌کند، نشان می‌دهد که ظاهرا این روزها معضل بازسازی مراکز درمانی بیش از آنکه مسائل مالی باشد، بی‌‌‌اثر شدن هشدارها و وجود نداشتن اراده انجام آن از سوی مسوولان است؛ موضوعی که احمد صادقی، عضو شورای شهر تهران در گفت‌‌‌وگو با جام‌‌‌جم نیز در خصوص آن می‌‌‌گوید: «مشکلاتی که درحال‌‌‌حاضر در بیمارستان‌‌‌ها داریم، عمدتا از نوع ایمن‌‌‌سازی سازه‌‌‌ای نیست و به عدم‌رعایت HSE (بهداشت، ایمنی و محیط‌‌‌زیست) بازمی‌گردد. این دسته از بیمارستان‌‌‌ها ضوابط را اجرا نمی‌‌‌کنند و عمده حوادث در آنها نیز به این موضوع بازمی‌گردد.» حال سوال این است مردم تا کی باید تاوان سهل‌‌‌انگاری و بی‌‌‌توجهی مسوولان به ضوابط را بدهند؟ راه‌‌‌حل این موضوع چیست؟
جای خالی مجازات نادیده‌‌‌گرفتن ایمنی
این عضو شورای شهر تهران به جام‌‌‌جم می‌‌‌گوید: «در بحث ایمن‌‌‌سازی بیمارستان‌‌‌ها یک ایمن‌‌‌سازی سازه‌‌‌ای وجود دارد که این مسأله عمدتا مربوط به بیمارستان‌‌‌های قدیمی است که اکنون نیاز به بازسازی دارند. برهمین اساس این بیمارستان‌‌‌ها باید تخریب و دوباره ساخته شوند.» وی می‌‌‌افزاید: «بیمارستان‌‌‌های فرسوده در بحث سازه عمدتا بیمارستان‌‌‌های دولتی است که در دهه ۵۰ یا ۶۰ ساخته شده است.» صادقی راه‌‌‌حل این موضوع را برخورد با مسوولان بی‌‌‌توجه و متخلف در زمینه ایمن‌‌‌سازی می‌‌‌داند و می‌‌‌گوید: «ایمن‌‌‌سازی دستورالعمل‌‌‌های زیادی دارد و برای هرکسی که آن را رعایت نمی‌‌‌کند باید مجازات سنگینی در نظر گرفته شود تا بازدارندگی داشته باشد. همچنین موضوع دیگر بحث هزینه‌‌‌های بازسازی سازه‌‌‌ای بیمارستان‌‌‌هاست که دولت باید بازسازی بیمارستان‌‌‌های فرسوده را به‌‌‌صورت جدی در دستورکار قرار دهد و مجموعه‌‌‌های مختلف برای این موضوع به‌‌‌صورت عملی ورود کنند.»
