اثرات منفی فقدان حملونقل قابل اعتماد بر سلامتی
بر اساس یک تحلیل جدید منتشر شده توسط CDC، در سال ۲۰۲۲ حدود ۵.۷درصد از بزرگسالان در ایالات متحده که بالغ بر ۱۳ میلیون تا ۱۴ میلیون نفر را شامل می‌‌‌شوند، فاقد وسایل حملونقل قابل اعتماد برای زندگی روزمره خود بودند. روند رو به رشد شهرنشینی به این معنی است که تا سال ۲۰۵۰، بالغ بر ۷۰درصد از جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی خواهند کرد که در حدود ۶.۸ میلیارد نفر می‌‌‌شوند. با این حال افزایش روند دیجیتالی شدن نیروی کار، به الگوهای کاری انعطاف‌‌‌پذیر کمک می‌کند و پیش‌بینی می‌شود که در آینده بالغ بر ۴۰ تا ۷۰درصد مشاغل را می‌توان در خانه انجام داد.
فقدان حملونقل قابل اعتماد موضوعی بود که در این تحقیقات مورد بررسی قرار گرفت و از شرکت‌کنندگان این سوال پرسیده شد که در ۱۲ ماه گذشته، آیا نبود حملونقل مطمئن شما را از قرار ملاقات، جلسات یا اقدامات پزشکی مرتبط با سلامتی یا تهیه چیزهایی که برای زندگی روزمره نیاز داشتید باز داشته است؟ بر اساس این گزارش، تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که فقدان حملونقل مناسب، بهویژه در میان بزرگسالانی که مسن‌‌‌تر و فاقد بیمه سلامت هستند و درآمد کمتری دارند، منجر به کاهش دسترسی به مراقبت‌‌‌های بهداشتی برای آنها می‌شود که ممکن است منجر به پیامدهای نامطلوب سلامتی شود.
این در حالی است که درصد کسانی که یک شرایط حملونقل قابل اعتماد ندارند با افزایش سن کاهش می‌‌‌یابد. بر اساس بررسی‌‌‌های انجام شده حدود ۷درصد از بزرگسالان ۱۸ تا ۳۴ سال حملونقل قابل اعتماد ندارند، در حالی که ۴.۵درصد بزرگسالان ۶۵ سال و بالاتر نیز همین موضوع را اظهار کردند. وقتی صحبت از سایر جنبه‌‌‌های جمعیت‌‌‌شناختی مانند نژاد به میان می‌‌‌آید، سرخپوستان آمریکایی و بزرگسالان غیراسپانیایی بومی‌‌‌آلاسکا با ۱۷.۱درصد در مقایسه با ۳.۶درصد از بزرگسالان آسیایی، ۴.۸درصد از افراد سفیدپوست، ۶.۹درصد از اسپانیایی‌‌‌ها و ۷.۶درصد از بزرگسالان دیگر نژادها یا چند‌نژادی از حملونقل قابل اعتماد برخوردار نبودند.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌‌‌ها دریافت که افراد سیاه‌پوست ۹.۲درصد بیشتر از سفیدپوستان و بزرگسالان اسپانیایی‌تبار از حملونقل مطمئن محروم هستند. همچنین این تجزیه و تحلیل نشان داد که با افزایش درآمد و سطح تحصیلات خانواده‌‌‌ها، تعداد کسانی که حملونقل قابل اطمینان نداشتند کاهش یافت. حدود ۱۶درصد از بزرگسالانی که شرایط مالی کمتر از خط فقر داشتند، در سال ۲۰۲۲ فاقد وسایل حملونقل قابل اعتماد بودند.
بزرگسالان با مدرک کمتر از دیپلم دبیرستان یا سطح تحصیلی GED (کسانی که دبیرستان را کامل نکرده‌‌‌اند یا شرایط لازم رابرای دیپلم دبیرستان ندارند) بیش از دو برابر بیشتر از بزرگسالان با مدرک دانشگاهی یا بالاتر احتمال داشت که از حملونقل قابل اعتماد برخوردار نباشد. همچنین در این کشور افراد با مدرک کمتر از دیپلم ۹.۷درصد و افراد دارای تحصیلات دانشگاهی ۳.۸درصد با احتمال عدم‌بهره‌‌‌مندی از یک شرایط حملونقل مطلوب و مطمئن دست و پنجه نرم می‌کنند.
از طرف دیگر آنهایی که در منطقه مرکزی غرب شمال ایالات متحده یعنی در ایالت‌‌‌های آیووا، کانزاس، مینه‌‌‌سوتا، میسوری، نبراسکا، داکوتای شمالی و داکوتای جنوبی زندگی می‌‌‌کردند، در مقایسه با میانگین ملی، به احتمال زیاد حملونقل قابل اعتمادی در زندگی روزانه خود ندارند. حدود ۷.۵درصد از بزرگسالان در منطقه از حملونقل مطمئن برخوردار نبودند، در حالی که میانگین کشوری ۵.۷درصد است.
به گفته کارشناسان، حملونقل می‌تواند نقش بزرگی در کمک به ساکنان ایالات متحده برای دسترسی به امکانات مراقبت‌‌‌های بهداشتی ایفا کند. بدون توانایی دسترسی به چنین امکاناتی، افراد اغلب می‌توانند مراقبت‌‌‌های پزشکی خود را به تاخیر بیندازند و در نتیجه سلامت آنها تحت‌‌‌الشعاع قرار خواهد گرفت. بنیاد رابرت وود جانسون در یک گزارش استدلال کرد که دسترسی به حملونقل عمومی می‌تواند از طریق افزایش دسترسی به گزینه‌‌‌های غذایی سالم‌‌‌تر، مراقبت‌‌‌های پزشکی، خدمات حیاتی و فرصت‌‌‌های شغلی برای شهروندان، نابرابری‌‌‌های بهداشتی و سلامتی را کاهش دهد. تجزیه و تحلیل CDC از داده‌‌‌های نظرسنجی مصاحبه ملی سلامت در سال ۲۰۲۲ برای تهیه این گزارش استفاده کرده است.
