چرا که آشفتگی و چندصدایی باعث می‌شود حتی اگر تمام ارکان تصمیم‌سازی اقتصادی هم بخواهند نظرات بخش‌خصوصی را اجرا کنند، دچار سردرگمی شوند.صدای واحد بخش خصوصی در سایه یک اجماع فراگیر و گسترده میان فعالان اقتصادی و تشکل‌ها امکان‌پذیر است. با گرد هم آمدن دانش و تجربیات یک جامعه است که ثروت واقعی و سرمایه اجتماعی آن جامعه نمود خواهد داشت و تحقق این امر بدون فراهم آوردن محیط مناسب برای تشکل‌های اقتصادی که بتوانند با یکدیگر گفت‌وگو و تبادل نظر کنند، شدنی نیست. جامعه امروز ما و شرایط خاصی که در آن قرار گرفته‌ایم، بیش از گذشته نیازمند سرمایه اجتماعی و نقش موثر تشکل‌ها در پیشبرد اهداف است.تشکل‌ها به اعضای خود فرصت می‌دهند تا در ارائه روش‌های حکمرانی خوب، تبادل‌نظر کرده و به هم‌افزایی فکری بر سند. همچنین امکان گفت‌وگوی فعالان اقتصادی حوزه‌های مختلف اقتصادی را فراهم می‌کنند.جا دارد از تمامی پیشکسوتان و فرهیختگانی که در امر تشکل گرایی تلاش نموده و اهتمام ورزیدند تشکر و قدردانی کنم.