سرنوشت نامعلوم راه‌آهن مراغه به ارومیه

دنیای اقتصاد، ارومیه، بهاره پورعلی: سال ۸۰ کلنگ راه‌آهن مراغه به ارومیه برای اتصال مرکز آذربایجان غربی به شبکه سراسری راه‌آهن کشور بر زمین زده شد، طرحی که قرار بود با اجرایی شدن، یکی از شاخصه‌های توسعه یافتگی را در این استان محقق کند، نه تنها به خط پایان نرسید بلکه از ابتدا تا نیمه راه‌آهن نیز دست‌اندازهای زیادی را گذراند تا در راه رسیدن به ارومیه به‌طور کامل متوقف شود. طرح راه‌آهن مراغه به ارومیه باید ۴ سال پیش یعنی در سال ۸۸ به بهره‌برداری می‌رسید و صدای سوت قطار را در گوش مسافران ارومیه‌ای طنین‌انداز می‌کرد اما هم‌اکنون جز وعده‌های بی‌سرانجام مسوولان نتیجه‌ای نداشته و چیزی عاید مردم این شهر نشده است.

کمبود اعتبار، عامل رکود

مدیرکل راه‌وشهرسازی آذربایجان غربی کمبود اعتبار را علت اصلی این رکود عنوان می‌کند و می‌گوید: این طرح دچار یک درد بی‌درمان بی‌اعتباری شده است که متاسفانه با وجود پیگیری‌های این اداره کل از وزارت راه‌وشهرسازی تاکنون موفق به دریافت اعتبار مورد نیاز نشدیم.

خلیل محبت خواه با بیان اینکه تاکنون برای این طرح ۲۴۰ میلیارد تومان اعتبار هزینه شده است، اضافه می‌کند: این طرح به صورت ملی تعریف شده است و باید از طریق وزارتخانه مربوطه و اعتبارات کشوری برای تامین منابع ملی آن اقدام شود اما تامین بودجه مورد نیاز با تعلل انجام می‌گیرد.

وی نیاز ریالی برای بهره‌برداری از طرح راه‌آهن مراغه به ارومیه را ۳۴۰ میلیارد تومان عنوان کرده و می‌گوید: از یک طرف مشکلات اقتصادی که کل کشور با آن درگیر است و از طرفی کم اهمیت جلوه شدن این طرح در نگاه مسوولان کشوری در مقایسه با اهمیتی که اتمام آن برای مردم این استان دارد، موجب شده است تا طرح راه‌آهن مراغه به ارومیه با رکود مواجه شود.

مدیرکل راه‌وشهرسازی آذربایجان غربی در پاسخ به پرسشی مبنی بر آخرین اقدام وزارتخانه برای تامین بودجه مورد نیاز طرح، فروش اوراق مشارکت را راهکاری معرفی کرد که وزارت راه‌وشهرسازی برای خروج از بحران مالی پیش روی طرح، آن را انتخاب کرده است اما به نظر می‌رسد حتی این نسخه عملی نشده نیز طرح راه‌آهن مراغه به ارومیه را در حالت کما قرار دهد.

بی‌خبری از اعتبار سال آِینده

وی با امتناع از اعلام رقم اعتباری که در بودجه سال آینده برای ساخت و بهره‌برداری از طرح راه‌آهن مراغه به ارومیه درنظر گرفته شده است، خواستار پیگیری مستقیم علت بی‌اعتبار ماندن این طرح شده و اظهار می‌کند: این طرح در داخل مرزهای آذربایجان غربی است و همه مردم این استان از آن بهره‌مند خواهند شد اما منتخبان همین مردم تلاش قابل ملاحظه‌ای که طرح را از رکود خارج کند،

ندارد.

محبت خواه علت پیگیری نکردن نمایندگان را موکول به پاسخگویی خود نمایندگان کرد و گفت: قرار نیست در جایگاه متهم سخن بگویم، واقعیت این است که تلاش آنها می‌تواند حرف اصلی را در رسیدن مردم به یکی از بزرگ‌ترین مطالباتشان بزند اما تلاش‌ها بسیار ناچیز است.

درحالی که مدیرکل راه‌وشهرسازی کمبود اعتبار را عامل اصلی رکود طرح راه‌آهن مراغه به ارومیه می‌داند و از نمایندگان مجلس در اختصاص نیافتن بودجه برای برون‌رفت از فرسایش طرح انتقاد می‌کنند، نماینده مردم ارومیه در مجلس شورای اسلامی با لحنی معترضانه اظهار می‌کند: اداره کل راه‌وشهرسازی باید پاسخگوی بودجه ۸۰ میلیارد تومانی بلاتکلیفی که برای این طرح اختصاص یافته بود، باشد.

نادر قاضی‌پور با بیان اینکه در بودجه سال ۹۲ رقمی معادل ۸۰ میلیارد تومان اختصاص یافت، می‌گوید: چرا اداره کل متولی طرح راه‌آهن مراغه به ارومیه توپ را به میدان نمایندگان می‌اندازند.

انتقاد از ضعف مدیریتی

وی ضعف مدیریتی در هزینه‌کرد بودجه اختصاصی و نبود مسوول وظیفه‌شناس در حوزه راه‌وشهرسازی را عامل اصلی در هدررفت اعتبارات و از طرفی جذب نشدن آن دانسته و می‌افزاید: ۸۰ میلیارد تومان نصف نیاز مالی طرح راه‌آهن مراغه به ارومیه بود که آن هم به سرنوشتی نامشخص دچار شد و پولی که می‌توانست راه‌آهن را به دو قدمی ارومیه برساند، با هزینه نامعلوم بازهم راه‌آهن را فرسنگ‌ها از این شهر دور انداخت.

این نماینده مجلس با مقایسه‌ای از دو طرح راه‌آهن ارومیه و اصفهان که عملیات اجرایی آن در یک زمان آغاز شده بود، اظهار می‌کند: راه‌آهن ارومیه در مسیری مسطح قرار دارد و راه‌آهن اصفهان در مسیری کوهستانی واقع شده بود اما این مسیر ۵۲۴ کیلومتری و دارای طولی ۳ برابری با راه‌آهن ارومیه سال‌ها پیش به پایان رسیده اما درمقابل راه‌آهن ارومیه در نیمه خط ایستاده است.

قاضی‌پور خواستار بازنگری در شیوه‌های مدیریتی، هزینه‌کردی و نظارتی متولیان طرح راه‌آهن شده و اضافه می‌کند: ۴ سال انتظار کافی است، این ۴ سال هزینه‌ها را تا ۴ برابر افزایش داده است و هر اندازه زمان بیشتری به هدر رود در حق مردم ظلم بزرگی است که باید مسوولان پاسخگو باشند.