مالیات بهعنوان ابزاری که تعدیلگر کژکاریهای نظام اقتصادی است، اثربخشی مناسبی بر رفع نابرابری دارد. سابقه استفاده از این ابزار مهم سیاستگذاری اقتصادی به شکل مدرن دستکم به دهه ۴۰ و عصر تحول اقتصادی ایران برمیگردد؛ جایی که افرادی نظیر محمد یگانه از مالیات برای تقویت ساختوساز روستایی یا تسهیل تولید استفاده کردند. در عصر حاضر نیز که حجم مالیاتستانی و دامنه تورم مالیات در ایران بهشدت فراگیر شده، استفاده از ابزار مالیات برای تنظیمگری بهشدت محبوبیت پیدا کرده است.