جماران:
سیدمحمد خاتمی با انتقاد از نگاه ایدئولوژیک به «ساختن انسان»، ساختن را شیءانگاری انسان عنوان کرد و افزود: در این نگاه انسان شیءای است که می توان او را هر طور که بخواهیم بسازیم و آن را شکل بدهیم در حالیکه ساخته شدن انسان، یک فرایند است که آموزش و پرورش میتواند در این فرایند نقش مهمی داشته باشد.
دنیایاقتصاد:
رمان «ماهی خنیاگر» نوشته هالدور لاکسنس نویسنده نوبلیست ایسلندی با ترجمه سارا مصطفیپور منتشر شد. داستانِ کتاب در ایسلند اوایل قرنِ بیستم میگذرد و آلفگریمور، راوی رمان، در آن به توصیف زندگی در اراضی بکر و دورافتاده برکوکات میپردازد.
همشهری آنلاین:
سردار آزمون دو سالی است وارد رشته ی اسبدوانی شده و برگهای برندهای هم در این عرصه رو کرده است. این بازیکن، کلکسیونی از گرانترین و سریعترین اسبهای ایران را در اختیار دارد.
دنیایاقتصاد-سلیل صبیحان:
بسیاری از بانکها تمام تلاش خود را روی جذب مشتریان حقوقی و شرکتهای بزرگ میکنند، با این حال راهی طولانی ولی پر بازده برای جذب و نگهداری مشتریان یک بانک، جذب افراد در دوران کودکی و نوجوانی است. بسیاری از افراد اولین حساب بانکی، اولین دفترچه بانکی و اولین کارت بانکی خود را به یاد دارند و به احتمال زیاد بعد از رسیدن به سن قانونی نیز هنوز از آنها استفاده میکنند.
منبع: The Cut:
مشاور عزیز،
ده سال است که با یک همکار بدقلق به نام پائولا در یک شرکت کوچک کار میکنم. اخیرا برایمان یک مدیر کل جدید آمده که عملکردش عالی است. به ما احترام میگذارد، هوایمان را دارد و به فکرمان است اما از اینکه تصمیمهای سخت بگیرد نمیترسد. اخیرا یکی از کارکنان مشکلساز را اخراج کرد که در کارش در ارتباط با مشتریها مهارت داشت، اما با همکارها بد برخورد میکرد. با آمدن این رئیس جدید، همه ما یک آینده جدید و روشن پیش رویمان میبینیم و بابت تغییراتی که ایجاد کرده هیجان داریم.
به تازگی آگهی ترحیم محمدعلی عباسمیرزایی عاشق سینما و رکورددار گینس در صفحه شخصی هوتن شکیبا، بازیگر منتشر شد. این هنرمند در گفتوگو با «ایسنا» درباره عباسمیرزایی و نقش او در ترویج فرهنگ و هنر میگوید: «از بچگی عاشق سینما بوده و جالب است بدانید در همان دوران کودکی و نوجوانی یک دستگاه آپارات درست کرده بود که با آن حتی فیلمهای انیمیشن هم نمایش میداد.
ایسنا:
بهروز رضوی کتاب «در جستوجوی نان» اثر ماکسیم گورکی را در برنامه «کتاب شب» رادیو تهران روایت میکند. این روایت تا روز ۲۹ خرداد ماه ادامه خواهد داشت. کتاب در جستوجوی نان، به خاطرات دوران کودکی و نوجوانی ماکسیم گورکی اختصاص دارد که در فقر کامل سپری شد و او توانست از سیاهی مطلق آن عبور کند و به یکی از بزرگترین نویسندگان روس و غمخوار محرومان و بینوایان تبدیل شود. او از آنجا که به اقشار پایین جامعه خود تعهدی ذاتی و قلبی داشت، نام اصلی خود را روی کتابهایش نمینوشت و به جای آن مینوشت ماکسیم گورکی…
لیلا اکبرپور:
از کارشناس با سابقهای در مورد ماهیت «بیمه» و مسوولیتش در دوران پاندمی پرسیدم و اینکه اصلا در شرایط اینچنینی، بیمهها به معرکهای که ویروسی مانند کرونا ساخته، وارد میشوند یا نه؟ او جمله جالبی گفت: «ما نمیتوانیم سلامت بیمهگذار را بیمه کنیم، اما شادابی و امیدواری او به زندگی را ضمانت میکنیم.»
دنیای اقتصاد:
کتاب «آوای یک زندگی؛ گفتوگو با پری ملکی» با حضور هنرمندان و علاقهمندان رونمایی میشود. این کتاب مشتمل بر گفتوگویی با پری ملکی است که در آن هنرمند به شرح حال دوران کودکی و نوجوانی، نحوه فعالیتهای موسیقایی، تعلیم موسیقی و روایتی از زندگی خود میپردازد. پری ملکی از جمله هنرمندان فعال حوزه موسیقی است که بعد از گذشت ۳۰ سال همچنان در این عرصه به فعالیت مشغول است.
ازدواج یعنی ورود به فضایی از زندگیکه فرد باید مسوولیتهای مهمی را بر عهده بگیرد و چنین مسوولیتهایی را افراد «بالغ» میتوانند بپذیرند. بلوغ فیزیولوژیک در دخترها بین ٩ تا ١٢ و در پسرها کمی دیرتر رخ میدهد؛ ولی بلوغ روانی با پایان دوران کودکی و نوجوانی کامل میشود. در ایران متوسط سن پایان نوجوانی ۲۰ تا ۲۲ سالگی است.
حاج علیمحمد رجالی دانشگاه خود را با کار کردن در بازار بزرگ اصفهان و رفت و آمد در میان کسبه و مشتریان گذرانده. از همان دوران کودکی و نوجوانی اشتیاق کار کردن داشت و چندان اهل درس خواندن نبود. اعتقادش این بود که راه و رسم زندگی و کاسبی در عرصه عمل بهدست میآید و نه در کلاس و پشت نیمکت. او برای عملی کردن تصمیمش بر سر دو راهی سختی قرار داشت. پدرش اصرار به ادامه تحصیل علی محمد داشت؛ اما او مسیرش را جای دیگری جستوجو میکرد. به احترام پدرش نزد بزرگی در اصفهان رفتند تا او میان پدر و پسر در این…
از زمانی که به یاد دارم، شنیدن قصه، خواندن کتاب و کشیدن نقاشی حال مرا خوب میکرد. وقتی غمگین و دلشکسته بودم، وقتی حوصله آدمهای اطرافم را نداشتم، حتی وقتی از شوق زندگی لبریز میشدم، نقاشی میکشیدم. در کنار خرید تمبر و کتاب، خرید وسایل نقاشی بخش عمده پول تو جیبی مرا از آن خود میکرد.
در ایران کمتر کسی است که حداقل یک بار «خودکار بیک» را در دستش نگرفته و با آن خاطرهای نداشته باشد. نام بیک برای همه ما به خصوص متولدین دهه شصت و پیش از آن نامی نوستالژیک و خاطره انگیز است. یاد دوره دبستان میافتیم؛ درست وقتی که معلممان میگفت: «بچهها از این به بعد دیگر مداد را کنار بگذارید و مشقهایتان را با خودکار بنویسید.» هنوز هم خودکارهای بیک را در فروشگاهها با همان شکل و شمایل قدیمی میبینیم و ما را به خاطره شیطنتهای دوران کودکی و نوجوانی میبرد. شیطنتهایی که دست اندرکاران آن…