اصولا هدف از ایجاد تنظیمگری، بازگرداندن تعادل به اقتصاد و کاهش آثار منفی ناشی از انحصار است. در بسیاری از اقتصادها، دولت بهعنوان نهادی که برمبنای یک قرارداد اجتماعی متولی خیر جمعی و کالای عمومی است، وظیفه دارد با ایجاد تنظیمگرهای تخصصی، بستری برای بازی برد-برد میان فعالان اقتصادی و جامعه فراهم کند؛ امری که البته اصولی دارد و بهراحتی نیز رخ نمیدهد. بازارهای مالی در ایران یکی از فضاهایی است که از بحران جدی تنظیمگری در رنج است و شرایط آن چندان مهیای رونق و پویایی نیست.