میگویند مربی خوب، هیچوقت شخصیت بازیکنانش را پیش چشم دیگران خرد نمیکند و همیشه حواسش هست که لااقل جلوی بقیه، عیب و ایراد روی شاگردانش نگذارد، چرا که هم اخلاقی نیست و هم بازیکنی که اینطور تخریب میشود، دیگر نمیتواند با همه وجود برای مربی کار کند. با این حال مربیان ایرانی خیلی به این قاعده اهمیت نمیدهند. بسیاری از آنها عادت دارند موقع شکست، گناه را گردن بازیکنان بیندازند و خودشان از قبول مسوولیت شانه خالی کنند. با این وجود این رویه در لیگ بیستوسوم از هر زمان دیگری تندتر شده است، بهطوری که…