شماره روزنامه ۵۹۹۴
|

آرشیو اخبار : تاریخ و اقتصاد

  • در دوره قاجار بهداشت عمومی نوین در ایران به‌صورت خاص با افتتاح دارالفنون به همت میرزاتقی خان امیرکبیر آغاز شد و با اقداماتی نظیر قرنطینه و واکسیناسیون ادامه یافت. در اواسط دوران ناصرالدین‌شاه، مساله بهداشت عمومی و نظم‌بخشی به امور طبیبان مورد توجه واقع شد و در هر شهری، طبیبی از سوی دولت به‌عنوان «حافظ الصحه» مامور رسیدگی به سلامت عمومی شد. در سال۱۹۰۰ میلادی نیز بر اساس مصوبه کنفرانس صحی بین‌المللی که در پاریس تشکیل شده بود و نماینده ایران نیز آن را امضا کرد، نخستین مجلس حفظ‌الصحه دولتی در سال۱۹۰۴ در تهران تشکیل و نظام‌نامه‌ای برای آن نوشته شد.

  • بهداشت فردی و عمومی در دوره قاجار رعایت نمی‌شد. مردم کاملا با این مساله ناآشنا بودند و دولت هم هیچ تلاشی برای تغییر این رویه و آگاهی دادن به مردم انجام نمی‌داد. نبود آموزش ابتدایی در بین مردم لطمه جبران‌ناپذیری به سطح بهداشت و رفتارهای مردم می‌زد. محل زندگی افراد و نزدیکی آنها با فضولات و کثافات زیستگاه امن برای حشرات ناقل بیماری چون مگس، کک و شپش شده بود.

  • در دوران پهلوی دوم گرایش به نوسازی تحت تاثیر روند روبه رشد صنعتی شدن و مدرنیزاسیون در غرب و توسعه ارتباطات به‌صورت یک نیاز جهانی درآمده بود. روند نوسازی ضرورت توجه به کادرسازی برای تقویت صنایع رو به رشد و اداره نظام اداری کشور را تشدید کرد. این امر سبب شد نظام آموزشی کشور برای تامین نیروهای متخصص دگرگون شود و نظام آموزش و آموزش عالی به سبک جدید گسترش یابد.

  • هایدماری کخ، ایران‌‌شناس آلمانی ۸ بهمن سال جاری در 79سالگی درگذشت. کخ چندین کتاب مهم در زمینه ایران‌شناسی نوشت؛ هرچند در میان ایرانیان ناشناس ماند. علی دهباشی، سردبیر مجله بخارا در خردادماه ۱۳۹۳ با همکاری بنیاد فرهنگی ـ اجتماعی ملت، دایره‌العمارف بزرگ اسلامی، بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار و گنجینه پژوهشی ایرج افشار مراسم بزرگداشت این ایران‌شناس را برگزار کرد و چنین گفت: «هایدماری کخ در ۱۷ دسامبر ۱۹۴۳ در شهر ماربورگ آلمان به دنیا آمد.

جستجوی پیشرفته