شورای سردبیری مجله اکونومیست نخستین اوراق قرضه آرژانتین در سال ۱۸۲۴ منتشر شد که بنا بود طول عمری ۴۶ ساله داشته باشند. کمتر از چهار سال بعد، دولت این کشور ورشکسته شد و حل اختلافات با طلبکاران ۲۹ سال زمان برد. از آن زمان هفت ورشکستگی دیگر اتفاق افتاده که آخرین آنها همین هفته گذشته بود. هفته گذشته آرژانتین نتوانست قسط مربوط به سود اوراق قرضه‌ای را که پس از ورشکستگی قبلی در سال ۲۰۰۱ فروخته بود، بپردازد تا برای هشتمین بار ورشکست اعلام شود. بیشتر سرمایه‌گذاران فکر می‌کنند الگویی ثابت در این روند بد وجود دارد، اما رئیس‌جمهور آرژانتین کریستینا فرناندز کرچنر، مصر است که آخرین ورشکستگی این کشور شبیه بقیه موارد نیست. او اشاره می‌کند که دولتش تمام ۵۳۹ میلیون دلاری را که به موسسات آمریکایی مقروض بوده پرداخت کرده و این دادگاه‌های آمریکا بوده‌اند که این پرداخت را به خاطر اقلیت کوچکی از دارندگان اوراق قرضه که پرداخت ناکامل سود از سوی آرژانتین را نپذیرفته‌اند، بلوکه کرده‌اند. این شرکت‌ها نه تنها پرداخت ۶۵ درصد سود را قبول نکردند، بلکه باعث شدند یک قاضی آمریکایی حکم به تعلیق پرداخت‌ها از سوی آرژانتین بدهد.

آرژانتین ادعا می‌کند پرداخت به صندوق‌های طلبکار ناممکن بوده است. اما مساله فقط این نیست که آنها به قول آرژانتینی‌ها «کرکس»‌هایی بودند که اوراق قرضه آرژانتین را پس از ورشکستگی قبلی این کشور خریده بودند. مشکل اصلی این است که یک عبارت در متن قرارداد آرژانتین را از ارائه پیشنهادهای بهتر به صندوق‌ها، بدون پرداخت مشابه به دیگر طلبکاران منع می‌کند. از آنجا که آرژانتین نمی‌تواند از عهده تمام چنین پرداخت‌هایی برآید، می‌گوید که چاره‌ای جز ورشکست شدن ندارد.

با این حال قطعی نیست که عبارتی که لزوم رفتار برابر با تمام دارندگان اوراق را گوشزد می‌کند نزد همه بار حقوقی یکسان داشته باشد. به علاوه، برخی مالکان اوراقی که بنا شده سود تعدیل شده دریافت کنند با چشم پوشی از حقوق خود موافقت کرده بودند و اگر آرژانتین در متقاعد کردن دیگر مالکان نیز خوب عمل کرده بود، ممکن بود موفق شود. وکلا و بانکداران راه‌های مختلفی را برای دور زدن این عبارت حقوقی پیشنهاد کرده‌اند، اما دولت آرژانتین در به کار بستن این پیشنهادها در مذاکرات کند عمل کرد و در عوض پشت ملی‌گرایی پنهان شد.

رئیس‌جمهور آرژانتین درست می‌گوید که پیامدهای حکم دادگاه آمریکا ناخوشایند بوده‌اند و نزاع مالی بزرگی را در تلاش برای حل موضوعی کوچک موجب شده‌اند. اما دولت او نخستین دولتی نیست که با چنین حکم ناهنجاری روبه‌رو شده است. او به جای شنا بر خلاف جهت آب، باید کوشش می‌کرد آسیب‌های ناشی از اختلافات را به حداقل برساند. حالا آرژانتین ورشکست شده و این ورشکستگی به هیچ کس کمک نکرده است. به دارندگان اوراق پولی پرداخت نخواهد شد و آرژانتین هم دوباره منفور خواهد شد و اقتصادش در عطش وام و سرمایه خواهد ماند. مساله امیدوارکننده این است که هنوز می‌توان جلوی ضرر بیشتر را گرفت. هنوز برای رسیدن به توافق دیر نیست. یک راه حل سریع، می‌تواند قرض گرفتن را دوباره برای آرژانتین ممکن کند. این نیز به تسریع گسترش تاسیسات نفتی و گازی و در نتیجه کسب درآمدی منجر می‌شود که می‌تواند به حل مشکل‌های پولی کمک کند. مهم‌تر اینکه یک توافق سریع می‌تواند درک جهان از آرژانتین را به‌عنوان یک اقتصاد بد تغییر دهد. کریستینا فرناندز کرچنر در سال‌های گذشته تلاش کرده چهره کشورش را ترمیم و اقتصاد متزلزل آن را احیا کند. اما او نزاعی مالی را با طلبکاران و با شرکت نفتی رپسول اسپانیا آغاز کرده که نباید ادامه پیدا کند. آرژانتین باید سرش را بالا بگیرد و با صندوق‌های تامینی به توافق برسد.