مارک تورنتن استاد اقتصاد دانشگاه آوبورن معتقد است جوامع باید در جنگ با مواد مخدر پیروز شوند اما مساله مهم چگونگی رسیدن به این پیروزی است. دو چیز را با قطعیت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌دانیم یکی اینکه هرگز مصرف نادرست و اعتیاد به مواد مخدر از بین نخواهد رفت و دوم اینکه دولت‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها نتوانسته‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند به موفقیتی در کاهش مصرف و اعتیاد به مواد مخدر برسند.سایر مشکلات با «مواد مخدر» مستقیما نتیجه جنگ دولت‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها با مواد مخدر یعنی ممنوعیت دولتی است. جنایات مرتبط با مواد مخدر، باندهای مواد مخدر، زندان‌‌‌‌‌‌‌‌‌های پرازدحام، نظام قضایی فاسد شده و فساد سیاسی، همگی نتیجه ممنوعیت مواد مخدر و نه خود مواد مخدر است.به مشکلات ایجاد شده در مناطق کشت و تولید مواد مخدر مثل مکزیک، آمریکای‌‌‌‌‌‌‌‌‌جنوبی، خاورمیانه و افغانستان نگاه کنید. این مناطق در غیاب جنگ با مواد مخدر چگونه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌بودند؟ ما خیلی خوب می‌‌‌‌‌‌‌‌‌دانیم که جنگ با مواد مخدر و پول غیر‌قانونی که از قاچاق آن بدست می‌‌‌‌‌‌‌‌‌آید باعث تضعیف نهادهای محلی، گسترش ایدئولوژی‌‌‌‌‌‌‌‌‌های خطرناک و احساسات ضد غربی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.مهمتر اینکه هر ساله تعداد آمریکایی‌‌‌‌‌‌‌‌‌های بیشتری به خاطر ممنوع بودن مواد مخدر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌میرند. این مرگ‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها نیز نتیجه مبارزه با مواد مخدر است چون ممنوعیت دولتی، مواد مخدر را قوی‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر، ناخالص‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر، خطرناک‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر، اعتیادآورتر و کشنده‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌سازد.مردمی که مواد مخدر غیرقانونی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌فروشند سعی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند این مواد تا حد ممکن غلیظ‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر و فشرده‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر باشد تا احتمال گیرافتادن خود را کاهش دهند. آنها قصد کشتن مشتریان خود را ندارند اما در بازارهای سیاه، فروشندگان را نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان با قانون یا رقابت، پاسخگو نگه داشت. اگر شرکت مک دونالد همبرگری بفروشد که باعث مرگ یک مشتری شود بر فروشش در کل جهان تاثیر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذارد و مورد بازخواست قرار گرفته و میلیون‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها دلار خسارت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌پردازند. این قضیه در مورد همه کسب و کارها در بازار آزاد صادق است.راه‌‌‌‌‌‌‌‌‌حل آن پایان دادن به ممنوعیت‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها و هر نوع مداخله دولت در بازار مواد مخدر است به همان شکلی که آمریکا ویتنام را ترک کرد. نه ممنوعیتی، نه تنفیذ قانونی، نه مراکز توزیع دولتی، نه تنظیم، نه کنترلی. فقط کافی است کنترل دولتی را بردارید مثل ترک کردن ویتنام. ویتنام هنگام ترک آمریکایی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها، کشوری کاملا فقیر بود اما اوضاع آن بتدریج بهتر شد از جمله به خاطر کنار گذاشتن اقتصاد کمونیستی و اجازه دادن آزادی ادیان.قانونی کردن مصرف مواد مخدر نیز باعث بهبود اوضاع می‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود چون فروشندگان در صورت فروش مواد مخدر با دوز بالا و کشنده و یا فروش به کودکان مسوول هستند. در گذشته شرکت دارویی بایر هروئین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌فروخت و شرکت کوکاکولا هم کوکائین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌فروخت و هیچ کس به دلیل دوز بالا نمرد.فروشندگان نیز به روی رقبای خود اسلحه نخواهند ‌‌‌‌‌‌‌‌‌کشید. باندهای مواد مخدر منبع تامین مالی خود را از دست می‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهند. جای کافی برای جانیان واقعی در زندان‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها باقی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌ماند. فساد و رشوه که کل نظام قضایی و اجرای حکم را آلوده کرده است از بین خواهد رفت.البته ما باید کمک بیشتری به کسانی کنیم که از مواد مخدر نادرست مصرف می‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. در این حالت این مسوولیت شخصی هر کسی است که به دوستان، خانواده و همکار خود کمک کند.